فیلم سینمایی “گیتا” به شبکه خانگی رسید | داستان فیلم و بازیگران

0 482

فیلم سینمایی "گیتا" به شبکه خانگی رسید | داستان فیلم و بازیگران

"گيتا " در شبكه نمايش خانگى
فيلم سينمايى "گيتا" به كارگردانى مسعود مددى توسط موسسه تصوير گستر پاسارگاد در شبكه نمايش خانگى توزيع شد
گیتا فیلمی به کارگردانی مسعود مددی، نویسندگی میترا تیموریان و مسعود مددی و تهیه‌کننده مجید شیخ انصاری محصول سال 1394 است. این فیلم در تاریخ 1 دی 1395 در سینماهای ایران اکران شده است.

 

گیتا

 

فیلم گیتا برای حضور در بخش نگاه نو سی و چهارمین دوره جشنواره فیلم فجر پذیرفته شده است.
خلاصه داستان
– گیتا مادر متین است و به او دلبستگی زیادی دارد. پس از حادثه‌ای که برای متین پیش می‌آید، گیتا تلاش می‌کند تا با این موضوع کنار بیاید، اما با گذر زمان متوجه واقعیت‌های جدیدی می‌شود. – بیتا و همسرش امیر دلمشغولی‌های زندگی ساده خود را دارند. گیتا بعد از گذشت دو سه سال از رفتن پسرش به خارج از کشور هنوز بشدت دلتنگ است و دوری او را برنمی‌تابد. فارغ از همه تدابیر و دلخوشی‌های ساده آن‌ها، سرنوشت تغییرات پیچیده و غیرمنتظره‌ای برایشان رقم می‌زند

 

گیتا


بازیگران

    مریلا زارعی
    حمیدرضا آذرنگ
    بهناز جعفری
    سارا بهرامی
    نادر فلاح
    رامین افشاری

فیلم سینمایی «گیتا» جزو اولین فیلم¬های به نمایش درآمده در نخستین روز جشنواره ی فیلم فجر در کاخ جشنواره بود، فیلمی که در ساعت اکرانش با مشکل فنی مواجه شد و با یک ساعت و نیم تأخیر به نمایش درآمد.

 

گیتا

 

«گیتا» به عنوان نخستین ساخته­ ی سینمایی مسعود مددی که سال­ها تجربیات مختلفی در عرصه سینما و تلویزیون داشته است، اثر قابل تأملی به شمار می رود.
فیلم، یک درام خانوادگی است و حول محور رابطه ی یک مادر و فرزند می گذرد؛ مادری در واپسین سال های جوانی و فرزند راه دورش در آغازین روزهای جوانی.«گیتا» فیلمی شخصیت محور است و به همین جهت نوع رابطه­ ی آدم­ها و شخصیت­ پردازی آن­ ها در فیلم اهمیت برجسته ای می یابد. خوشبختانه فیلمنامه نویسان کار از این حیث به مشکلی برنخورده اند؛ شخصیت­ها در سطح باقی نمی مانند و لایه های زیرین شخصیتی آن ها اهمیت می یابد و وجوه و ابعاد مختلف درونی آن ها پررنگ می شود. کشمکش فرد با خود و با جامعه، در داستان با ظرافت به تصویر کشیده می شود و سیر دگردیسی مادر داغدیده منطقی و باورپذیر طی می شود. بنابراین مولفه­ های روانشناسانه در فیلم به کرات به چشم می خورند و پیداست که فیلمنامه بر اساس مطالعات دقیق روانشناسانه نگاشته شده و از این حیث بی اشکال به نظر می رسد.

 

گیتا

 

نوع برخورد گیتا (مریلا زارعی) با بارداری اش، واکنشش نسبت به مرگ پسرش و سپری شدن غم از دست دادن پسر و آشکار شدن  حقیقتی که او تا پیش از مرگ متین از آن اطلاع نداشته است هر یک زن را در موقعیت عاطفی خاصی قرار می دهند که چه در شخصیت پردازی و چه در بازی روان بازیگر رعایت گردیده است.
اما اشکال کمرنگی که در فیلمنامه ی «گیتا» به چشم می خورد، هم پا نبودن داستان با کنش های شخصیت هاست. همان طور که گفته شد، فیلم، شخصیت محور است، اما در برخی بخش ها «داستان» درجا می زند و شخصیت ها بحران های پیچیده ای را طی می کنند، گاهی داستان کم می آورد و به نفس زدن می افتد و دوباره جان می گیرد و خود را به دنیای درونی شخصیت ها می رساند. این به آن معنا نیست که داستان دچار ضعف یا نقصان است اما به نظر می رسد خط سیر روایی رمق خود را در برخی جاهای داستان از دست می دهد و دوباره سرپا می شود و گاهی داستان، بیش از آن که باید، در سایه ی شخصیت های و بحرانهایشان قرار می گیرد.

 

گیتا


مددی، در فیلم خود از عنصر «تقابل» به درستی استفاده می کند. بسیاری از الگوها در ضدیت هم قرار می گیرند تا تماشاگر را به مفهوم متعالی و هسته ی درونی فیلم برسانند، مثلاً «میرایی» در مقابلِ «زایش» قرار می گیرد. فرزندی می میرد و فرزندی زاده می شود. دو مادرِ متین در مقابل هم قرار می گیرند و در این کشمکشِ مالکیتِ فرزند، در نهایت برد و باختی اتفاق نمی افتد جز آن جمله ی کلیدی نسترن که از متین نقل می کند:«نسترن جون لوسه، نسترن خالی هم بی ادبیه، مامان هم که فقط یکیه.» و همین جمله خونی تازه را در رگ های گیتا تزریق می کند و همچون روزنه ی امیدیست در لایه ی زیرین این درامِ تلخ بدان معنا که حالا که گیتا همه ی زندگی اش را از دست داده می تواند به این امیدوار باشد که فرزندش در گذشته فقط او را مادر خود می دانسته.

 

گیتا


از نقاط برجسته ی فیلم بازی های آن است؛ خصوصاً بازی دو بازیگر اصلی آن یعنی مریلا زارعی و حمیدرضا آذرنگ. زارعی در چند سال اخیر نشان داده که قابلیت بازی در دشوارترین نقش ها را دارد و آن ها را به برترین شکل ایفا می کند. شادی سرخوشانه ی مادر، پس از مرگ پسر به ناگاه به غمی عظیم و درونی تبدیل می شود و زارعی در نمایش این اندوه سنگ تمام گذاشته است. سارا بهرامی نیز از دیگر بازیگران خوب کار است که نقش نسترن را باورپذیر از آب درآورده است.
فیلم تر و تمیز است. طراحی صحنه به دقت انجام شده و رنگ های بکار رفته در صحنه و لباس شخصیت ها متناسب با اوضاع روحی آنهاست. حجم موسیقی بکار رفته در فیلم مناسب است و از فیلم پیشی نمی گیرد و ضمناً جنس آن از جنس فیلم است.

 

گیتا


درباره ی «گیتا» می شود خیلی بیشتر از این ها نوشت اما فعلاً باید به همین نوشته ی کوتاه اکتفا کرد تا زمان اکران عمومی اش. تنها از این بابت افسوس می خورم که فیلم های «نگاه نو» در بسیاری از شاخه های اصلی رقابت حضور ندارند وگرنه مریلا زارعی به جرئت می توانست یکی از شانس های اصلی نامزدی سیمرغ بلورین باشد.

 

گیتا

گیتا

گیتا

 

گیتا

این مطلب چطور بود؟
لینک کوتاه این مطلب: https://rzgr.ir/LqqZ
ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.