ناباروری در مردان

علت نازایی و  ناباروری در مردان چیست؟ چه شرایط پزشکی بر نازایی تأثیر دارد؟ آیا درمانی برای ناباروری وجود دارد؟ نازایی و  ناباروری به عنوان ناتوانی زوج برای باردار شدن پس از یک سال مقاربت محافظت نشده در زنان زیر 35 سال و بعد از شش ماه در زنان 35 سال یا بالاتر تعریف شده است. ناباروری یک بیماری شایع است: در هر سال، حدود 15 درصد زوج‌های ایالات متحده که سعی در بارور شدن دارند، قادر به انجام این کار نیستند. در این بخش به بررسی علل نازایی و درمان آن خواهیم پرداخت.

ناباروری و درمان نازایی

توانایی یک زن و شوهر در بارداری بستگی به باروری طبیعی در هر دو زن و شوهر دارد. در یک مطالعه، از بین تمام موارد نابارور در کشورهای توسعه یافته، حدود 8 درصد از مشکلات مردان قابل درمان هستند، 37 درصد از مشکلات زنان قابل درمان است و 35 درصد از این افراد در زن و مرد قابل درمان هستند. در حدود 5 درصد زوجین، علت نازایی و ناباروری را نمی‌توان در مشکلات خاص هر یک از همسران یافت.

از آنجا که بارداری به زن و مرد با باروری طبیعی نیاز دارد، ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی بطور معمول هر دو شریک را در ارزیابی ارزیابی می‌کنند.

علل نازایی در مردان

موارد زیر علل شایع ناباروری در مردان است.

مایع منی و اسپرم

مایع منی، مایع شیری است که آلت مرد در هنگام ارگاسم آن را آزاد می‌کند. مایع منی از مایعات و اسپرم‌ها تشکیل شده است. این مایع از غده پروستات، وزیکول منی و سایر غدد جنسی ایجاد می‌شود.

اسپرم در بیضه‌ها تولید می‌شود.

هنگامی که یک مرد مایع منی را از طریق آلت تناسلی بیرون می‌ریزد و مایع منی را ترشح می‌کند، به انتقال اسپرم به سمت تخمک کمک می‌کند.

مشکلات زیر ممکن است وجود داشته باشد:

تعداد اسپرم کم: مرد تعداد کمی اسپرم را انزال می‌کند. تعداد اسپرم‌های زیر 15 میلیون کم در نظر گرفته می‌شود. در حدود یک سوم زوج‌ها به دلیل کم بودن تعداد اسپرم در بارداری مشکل دارند.

تحرک کم اسپرم: اسپرم می‌تواند “شنا” کند، و باید به تخمک برسد.

اسپرم غیر طبیعی: اسپرم ممکن است شکل غیرمعمول داشته باشد، و حرکت و بارور کردن یک تخمک را سخت‌تر می‌کند. اگر اسپرم شکل مناسبی نداشته باشد یا نتوانند به سرعت و با دقت به سمت تخمک حرکت کنند، باروری ممکن است دشوار باشد. تصور می‌شود حداکثر 2 درصد از مردان دارای اسپرم غیر طبیعی هستند.

مایع منی غیرطبیعی ممکن است نتواند اسپرم را به طور مؤثر حمل کند. این می‌تواند ناشی از:

یک وضعیت پزشکی: این می‌تواند ناشی از یک عفونت بیضه، سرطان یا جراحی باشد.

بیضه‌های بیش از حد گرم: علل شامل بیضه غیر قابل بارور، واریکوسل یا واریس در رگ‌های بیضه، استفاده از سونا یا وان‌های گرم، پوشیدن لباس‌های تنگ و کار در محیط‌های گرم است.

اختلالات انزال: اگر مجاری انزال مسدود شود، مایع منی ممکن است در مثانه انزال شود.

عدم تعادل هورمونی: به عنوان مثال کم کاری هیپوگنادیسم می‌تواند منجر به کمبود تستوسترون شود.

علل دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

عوامل ژنتیکی: یک مرد باید دارای کروموزوم X و Y باشد. اگر او دارای دو کروموزوم X و یک کروموزوم Y باشد ، مانند سندرم کلاینفلتر، بیضه‌ها به طور غیر طبیعی رشد می‌کنند و تستوسترون کم و تعداد اسپرم کم یا اسپرم وجود نخواهد داشت.

اوریون: اگر این اتفاق پس از بلوغ رخ دهد، التهاب بیضه‌ها ممکن است بر تولید اسپرم تأثیر بگذارد.

هیپوسپادیاس: به جای نوک آن، دهانه مجرای ادرار زیر آلت تناسلی است. این ناهنجاری معمولاً در نوزادی با جراحی اصلاح می‌شود. اگر اصلاح انجام نشود، ممکن است رسیدن اسپرم به دهانه رحم ماده سخت باشد. هیپوسپادیس در هر 500 پسر تازه متولد شده حدود 1 نفر را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

فیبروز کیستیک: این یک بیماری مزمن است که منجر به ایجاد مخاط چسبنده می‌شود. این مخاط عمدتاً روی ریه‌ها تأثیر می‌گذارد، اما نرها نیز ممکن است دچار نقص در عروق مایع شده و یا انسداد شوند. vas deferens اسپرم را از اپیدیدیم تا مجرای انزالی و مجرای ادرار حمل می‌کند.

پرتودرمانی: این می‌تواند تولید اسپرم را مختل کند. شدت آن بستگی به میزان نزدیک شدن اشعه به بیضه‌ها دارد.

بعضی از بیماری‎‌ها: شرایطی که گاهی با باروری کم در مردان در ارتباط است کم خونی، سندرم کوشینگ، دیابت و بیماری تیروئید است.

برخی از داروها خطر بروز مشکلات باروری در مردان را افزایش می‌دهند.

سولفاسالازین: این داروی ضد التهاب می‌تواند تعداد اسپرم‌های مرد را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. اغلب برای بیماری کرون یا آرتریت روماتوئید تجویز می‌شود. تعداد اسپرم‌ها اغلب پس از قطع دارو به حالت عادی برمی‌گردد.

استروئیدهای آنابولیک: محبوب بدنسازان و ورزشکاران، استفاده طولانی مدت می‌تواند تعداد اسپرم و تحرک را به طور جدی کاهش دهد.

شیمی درمانی: بعضی از انواع آن ممکن است تعداد اسپرم‌ها را به میزان قابل توجهی کاهش دهند.

داروهای غیرقانونی: مصرف ماری جوانا و کوکائین می‌تواند تعداد اسپرم‌ها را کاهش دهد.

سن: باروری مردان بعد از 40 سال شروع به کاهش می‌کند.

قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی: به عنوان مثال سموم دفع آفات ممکن است خطر را افزایش دهد.

مصرف زیاد الکل: این ممکن است قدرت باروری مردان را کاهش دهد. میزان مصرف الکل در اکثر مردان کاهش باروری نشان داده نشده است، اما ممکن است در کسانی که قبلاً تعداد اسپرم کم داشتند، تأثیر بگذارد.

اضافه وزن یا چاقی: این ممکن است احتمال باروری را کاهش دهد.

استرس روانی: استرس می‌تواند یکی از عوامل باشد، به خصوص اگر منجر به کاهش فعالیت‌های جنسی شود.

مطالعات آزمایشگاهی نشان داده اند که مصرف طولانی مدت استامینوفن در دوران بارداری ممکن است با کاهش تولید تستوسترون روی باروری در مردان تأثیر بگذارد. به خانم‌ها توصیه می‌شود بیش از یک روز از این دارو استفاده نکنند.