عکس های اینستاگرام کتایون کایلی مینوگ + بیوگرافی کایلی مینوگ

در 26 سپتامبر 2016

فهرست محتوا

عکس های اینستاگرام کتایون کایلی مینوگ + بیوگرافی کایلی مینوگ

کایلی مینوگ کایلی مینوگ عکس کایلی مینوگ کایلی مینوگ عکس دانلود آهنگ کایلی مینوگ کایلی مینوگ کایلی آن مینوگ (به انگلیسی: Kylie Ann Minogue)، اوبی‌ای، (زادهٔ 28 مه 1968) خوانندهٔ پاپ، ترانه‌سرا و هنرپیشهٔ استرالیایی است. او خواهر دنی مینوگ است پس از آغاز حرفه‌اش به عنوان یک هنرپیشهٔ کودک در تلویزیون استرالیا، او با ایفای نقش در سریال همسایه‌ها، پیش از آغاز حرفه‌اش به عنوان هنرمند موسیقی در سال 1987، شناخته شد.

بیوگرافی کایلی مینوگ

نخستین تک‌آهنگ او، «لوکوموشن»، هفت هفته در صدر جدول موسیقی تک‌آهنگ‌های استرالیا قرار داشت و پرفروش‌ترین تک‌آهنگ دههٔ 1980 گشت. این امر منجر به بستن قرارداد با ترانه‌سراها و تهیه‌کنندگان استاک، آیتکن اند واترمن شد. آلبوم آغازین او، کایلی (1988)، و تک‌آهنگ «باید خیلی خوش‌شانس باشم»، هر دو، به رتبهٔ یک در بریتانیا رسیدند و در طی دو سال آتی، 13 تک‌آهنگ آغازینش به ده ترانه برتر بریتانیا راه یافتند. نخستین فیلم سینمایی او، متخلفان (1989)، علی‌رغم نقدهای منفی، از فیلم‌های موفق در جدول‌های فیلم در استرالیا و بریتانیا بود.

مینوگ که در آغاز به عنوان یک «گرل نکست دور» معرفی می‌شد سعی کرد تا از سبکی بزرگسالانه‌تری در موسیقی و وجههٔ اجتماعی‌اش استفاده کند. تک‌آهنگ‌هایش به خوبی مورد استقبال واقع شدند اما پس از چهار آلبوم، آمار فروش او رو به کاهش نهادند و او استاک، آیتکن اند واترمن را در 1992 ترک گفت تا بخش تازه‌ای از حرفهٔ خود را به عنوان یک اجراکنندهٔ مستقل شروع کند. تک‌آهنگ بعدی او، «به من اعتماد کن»، در 1994 در استرالیا به رتبهٔ یک رسید و در بسیاری از کشورهای اروپایی یک ترانهٔ موفق بود، ضمن این‌که یک هم‌خوانی با نیک کیو، «آن‌جا که رزهای وحشی می‌رویند»، اعتبار هنری بیشتری را برای او رقم زد. با الهام‌گرفتن از گستره‌ای از سبک‌های موسیقی و هنرمندان، او کنترل خلاقانه‌ای را بر ترانه‌سرایی آلبوم بعدی خود، شاهزادهٔ غیرممکن (1997) اجرا کرد. گرچه این آلبوم از دریافت نقدهای کاملاً متقاعدکننده یا میزان فروش بالا ناتوان بود اما در استرالیا به موفقیت رسید.

مینوگ در سال 2000 با تک‌آهنگ «اسپینیگ اراوند» و آلبوم سال‌های نوری که جهت‌گیری به سمت سبک دنس داشت، باز هم به محبوبیت رسید و در افتتاحیه و اختتامیهٔ المپیک 2000 سیدنی به اجرا پرداخت. نماهنگ‌های او شخصیتی شهوت‌انگیزتر و سبک‌تر را نشان می‌دادند و پس از آن، تک‌آهنگ‌های موفق متعددی برای مینوگ رقم خورد. «نمی‌توانم تو را از ذهنم بیرون کنم» در بیش از 40 کشور دنیا به رتبهٔ یک رسید و آلبوم تب (2001) در دنیا، از جمله ایالات متحده، جایی که مینوگ پیش‌تر کم‌تر در آن شناخته‌شده بود، به موفقیت بالایی رسید. مینوگ شروع به اجرای یک تور کنسرت را داشت که با تشخیص سرطان سینه‌اش در سال 2005 لغو شد. پس از عمل جراحی و شیمی‌درمانی، او در سال 2006 با دختر نمایش: تور بازگشت به خانه به حرفه‌اش بازگشت. دهمین آلبوم استودیویی او، اکس در سال 2007 عرضه شد و پس از آن تور کایلی‌اکس 2008 به اجرا درآمد. در سال 2009، نخستین تور آمریکا و کانادای او با عنوان تور برای تو، برای من آغاز شد.

اگرچه فعالیت‌های او از سوی منتقدان خصوصاً در سال‌های اولیهٔ حرفه‌اش رد می‌شد، اما او به فروش بالای 68 میلیون نسخه از آثارش در دنیا رسیده، و جوایز برجستهٔ متعددی را کسب کرده است از جمله چندین جایزهٔ ای‌آرآی‌ای و جایزهٔ بریت و یک جایزهٔ گرمی. مینوگ در کارنامه‌اش چندین تور کنسرت موفق را دارد و یک جایزهٔ مو را برای «هنرمند سال استرالیا» برای اجراهای زنده‌اش کسب کرده. او، «برای خدمت به موسیقی»، یک اوبی‌ای، و نیز یک نشان هنرها و حروف را در سال 2008 دریافت کرده است.

زندگی و حرفه کایلی مینوگ

1968–86: دوران کودکی و آغاز حرفه

کایلی مینوگ در 28 مه 1968 در ملبورن استرالیا به دنیا آمد. کایلی، نخستین فرزند رونالد چارلز مینوگ، حسابداری با تبار ایرلندی و کرول ان (نی جونز)، یک رقاص در گذشته از مستگ ولز است. خواهر او، دنی مینوگ، هم‌چنین یک خوانندهٔ پاپ است. برادر او، برندن، به عنوان یک عکاس خبری در استرالیا کار می‌کند. فرزندان مینوگ در سری هیلیز ویکتوریا بزرگ شدند و در دبیرستان کمبرول آموزش دیدند.خواهران مینوگ، فعالیتشان را از کودکی در تلویزیون استرالیا شروع کردند. کایلی از یازده سالگی در نمایش‌های تلویزیونی مانند سالیون‌ها و راه‌های هوایی ظاهر شد و در 1985 در یکی از نقش‌های اصلی فرزندان هندرسون به ایفای نقش پرداخت.

او که علاقه‌مند به دنبال کردن یک حرفه با محوریت موسیقی بود یک نوار آزمایشی را برای تهیه‌کنندهٔ برنامهٔ موسیقی هفتگی زمان استعداد جوانی درست کرد. که در آن دنی یک اجراکنندهٔ عادی بود. کایلی نخستین اجرای خوانندگی خود را در تلویزیون در طی برنامه در 1985 داشت اما برای پیوستن به بازیگران دعوت نشد. موفقیت دنی، فعالیت‌های موفق هنرپیشگی کایلی را در سایهٔ خود قرار داد، تا زمانی که کایلی در همسایه‌ها در سال 1986 در نقش شارلین رابینسون، یک دخترمدرسه، بازی کرد. همسایه‌ها در بریتانیا به شهرت رسید و یک داستان که رابطه‌ای عاشقانه را میان اسکات و شارلین رقم زد (این نقش توسط جیسون دانوون بازی می‌شد)، با اوج گرفتن این داستان، در یک اپیزود عروسی در 1987 توجه 20 میلیون بینندهٔ بریتانیایی به او جلب شد.

شهرت او در استرالیا هنگامی که در یک رویداد موفق به کسب چهار جایزهٔ لاجیک شد به همگان نشان داده شد. او جوان‌ترین دریافت‌کنندهٔ «گولد لاجی» به عنوان «مشهورترین اجراکنندهٔ تلویزیونی» کشور بود که البته نتایج با رأی مردم مشخص می‌شد.1987–92: استاک، آیتکن اند واترمن و کایلیدیگر اعضای گروه بازیگری «همسایه‌ها» برگزار شد، مینوگ، ترانهٔ «عزیزم من تو را دارم» را با همراهی جان واترز و «لوکو-موشن» را به عنوان یک اجرای درخواستی دوباره، اجرا کرد و پس از آن قراردادی را با ماشروم رکوردز در سال 1987 امضا کرد.این ترانه که نخستین تک‌آهنگ او بود، هفت هفته در صدر جدول موسیقی استرالیا قرار داشت؛ 200٬000 نسخه از آن به فروش رفت و پرفروش‌ترین تک‌آهنگ دههٔ 1980 میلادی شد و مینوگ، جایزهٔ ای‌آرآی‌ای را به خاطر پرفروش‌ترین تک‌آهنگ سال دریافت کرد.

این موفّقیت موجب شد که مینوگ با مدیر اجرایی ماشروم رکوردز، گری اشلی، به منظور همکاری با استاک، آیتکن اند واترمن به لندن سفر کند. آن‌ها اطلاعات کمی از این خواننده داشتند و فراموش کرده بودند که کایلی درحال آمدن است، در نتیجه ترانهٔ «باید خیلی خوش‌شانس باشم» را در زمانی که مینوگ بیرون از استودیو منتظر بود نوشتند. این ترانه در بریتانیا، استرالیا، آلمان، فنلاند، سوییس، اسرائیل، و هنگ کنگ به رتبهٔ یک رسید و در بسیاری از مناطق دنیا به یکی از ترانه‌های موفق تبدیل شد. مینوگ، برندهٔ دومین جایزهٔ ای‌آرآی‌ای خود، برای پرفروش‌ترین تک‌آهنگ سال شد و یک «جایزهٔ موفقیت ویژه» را نیز دریافت کرد.

نخستین آلبوم او با نام کایلی که مجموعه‌ای از ترانه‌های دنس-پاپ بود، بیش از یک سال در جدول موسیقی آلبوم‌های بریتانیا قرار داشت که شامل هفته‌های متعدد در ردهٔ اول بود. این آلبوم در آمریکا به درجهٔ طلا رسید و تک‌آهنگ آن، «لوکو-موشن» در بیلبورد هات 100 به رتبهٔ 3 رسید،و در جدول موسیقی تک‌آهنگ‌های کانادا به رتبهٔ یک رسید. «آن راز نیست» تنها در آمریکا عرضه شد و در اوایل 1989 به رتبهٔ 37 رسید، و «آن را به عشق تبدیل کن» در ژاپن به عنوان یک تک‌آهنگ عرضه شد و به رتبهٔ یک رسید.

در ژوئیهٔ 1988، «باید مطمئن باشم» به سومین تک‌آهنگ پیاپی مینوگ تبدیل شد که در جدول موسیقی استرالیا به رتبهٔ یک می‌رسید، و در ادامهٔ آن سال، او به قصد تمرکز بر حرفهٔ موسیقی‌اش همسایه‌ها را ترک گفت. جیسون دانوون اظهار داشت که «وقتی بینندگان او را بر صفحهٔ تلویزیون می‌دیدند دیگر شارلین مکانیک را نمی‌دیدند؛ آن‌ها کایلی را به عنوان یک ستارهٔ پاپ می‌دیدند.» ترانهٔ «مخصوصاً برای تو» که یک همخوانی از کایلی و جیسون دانوون بود در اوایل 1989 تقریباً به فروشی یک میلیونی در بریتانیا دست یافت.

یکی از منتقدان به نام کوین کیلیان نوشت: «بسیار بد… موجب شد ترانهٔ عشق بی‌پایان دایانا راس و لیونل ریچی، به مانند صدای ماهلر باشد.» او گاهی در طی سال‌های آتی از سوی منتقدان منفی‌اش، با واژهٔ طوطی آوازه‌خوان ارجاع داده می‌شد، با این وجود نقد کریس ترو دربارهٔ آلبوم کایلی برای آل میوزیک گاید با ذکر کردن این‌که «جذابیت وی، این ترانه‌های به نسبت بی‌روح را قابل تحمل می‌کند» بیان می‌کرد که جذبهٔ مینوگ، از محدودیت‌های موسیقی او پیشی گرفته‌است.

آلبوم بعدی او، خوش بگذران که شامل چندین تک‌آهنگ موفق بود، از جمله ترانهٔ رتبه یکی «دست بر قلبت» در بریتانیا، هم در بریتانیا و هم اروپا، نیوزیلند، آسیا و استرالیا به موفقیت رسید، اما در شمال آمریکا به فروش خوبی نرسید و شرکت آمریکایی طرف قرارداد او، گفن رکوردز از ادامهٔ همکاری با کایلی منصرف شد. کایلی، نخستین کنسرت خود را با نام تور خوش بگذران در بریتانیا، آسیا و استرالیا شروع کرد. در این زمان بود که هرالد سان ملبورن نوشت که «اکنون زمان ترک کردن عقاید افراد خودبین و مواجهه با حقیقت است-او یک ستاره‌است.

در دسامبر 1989، مینوگ از خوانندگان بارز در بازسازی «آیا آن‌ها می‌دانند که کریسمس است»و نیز نخستین فیلمش، متخلفان بود که در لندن شروع به نمایش کرد. این فیلم مورد انتقاد منفی واقع شد و دیلی میرر اجرای مینوگ را با بیان این‌که «او کاریزمای بازیگری زیادی را به عنوان فرنی سرد دارد»، مورد بررسی قرار داد اما از نظر تماشاگران محبوب بود؛ در بریتانیا به فروشی بیش از 200٬000 پوند رسید،و در استرالیا چهارمین فیلم پرفروش محلی در سال 1989 و پرفروش‌ترین فیلم محلی 1990 بود.

ریتم عشق (1990) گونه‌ای پیچیده‌تر و بزرگسالانه‌تر از موسیقی دنس را معرفی کرد و همچنین علامتی بر مخالفت با گروه تهیه کننده‌اش و وجههٔ اجتماعی‌اش به عنوان یک «گرل نکست دور» بود. مینوگ با اطمینان از اینکه این بار با استقبال مخاطبان بزرگسال بیشتری قرار می‌گیرد، کنترل موزیک ویدئوهایش را بر عهده گرفت. در آغاز این امر، وی در «Better the Devil You Know» خود را فرد به بلوغ رسیده‌ای معرفی کرد. رابطهٔ او با مایکل هوچنس به عنوان بخشی از جدایی مینوگ از شخصیت پیشینش دیده می‌شد. از هوچنس نقل شده بود که تفریحش «تحریف کایلی» بوده و این‌که ترانهٔ این‌اکس‌اس، «خودکشی بلوند»، به‌وسیلهٔ مینوگ الهام گرفته‌شده بود.

تک‌آهنگ‌های ریتم عشق فروش خوبی در اروپا و استرالیا داشتند و در باشگاه‌های شبانهٔ بریتانیایی مشهور بودند. پیت واترمن بعداً بیان کرد که «Better the Devil You Know» موجب شود که او «جذاب‌ترین و هیپی‌ترین فعالیت دنس در صحنه شود و هیچ‌کس نمی‌توانست آن را شکست دهد چرا که بهترین اثر موسیقی دنس در آن زمان بود» «شکه‌شده» سیزدهمین تک‌آهنگی از مینوگ بود که به ده ترانه برتر راه می‌یافت. در مه 1990، مینوگ به همراه گروهش، ترانهٔ «کمک» گروه بیتلز را در مقابل 25٬000 نفر در طی «جان لنون: کنسرت تکریم» در سواحل رودخانهٔ مرسی لیورپول اجرا کرد. یوکو وان و شون لنون از مینوگ به خاطر کمکش به بنیاد جان لنون تشکر کردند و این در حالی بود که رسانه‌ها هم در مورد اجرای او نظرات مثبتی داشتند.

روزنامهٔ سان نوشت: «ستارهٔ سریال‌های تلویزیونی، اسکوزرها را هیجان‌زده می‌کند. کایلی مینوگ لایق تشویق‌هایش بود.» چهارمین آلبوم او، بهش برسیم (1991)، در جدول موسیقی آلبوم‌های بریتانیا به رتبهٔ 15 رسید و اولین آلبوم او بود که به ده ترانه برتر راه نمی‌یافت؛ چهاردهمین تک‌آهنگ او «حرفی نیست» اولین تک‌آهنگی از مینوگ بود که به ده ترانه برتر جدول تک‌آهنگ‌ها راه نمی‌یافت، گرچه تک‌آهنگ‌های بعدی «اگر تو اکنون با من بودی» و «تنها اندکی زمان بیشتر به من بده» به ترتیب به رده‌های چهارم و دوم رسیدند.

مینوگ به تمام بندهای قرارداد خود عمل کرده بود و تصمیم گرفت که آن را تمدید نکند. وی بعدها نظرش را این‌گونه بیان کرد که توسط استاک، آیتکن اند واترمن خاموش می‌ماند و گفت: «در ابتدا خیلی به یک عروسک خیمه‌شب‌بازی شبیه بودم. ناشر موسیقی من بود که مسیر مرا مشخص می‌کرد. نمی‌توانستم به چپ یا راست نگاه کنم.»یک آلبوم بهترین ترانه‌ها در سال 1992 عرضه شد. این آلبوم در بریتانیا به رتبهٔ یک و در استرالیا به رتبهٔ سه رسید. تک‌آهنگ «چه نوع حماقتی (همه‌اش را قبلاً شنید)» و نسخهٔ تقلیدی از ترانهٔ «جشن» از کول اند ده گنگ هردو به 20تای برتر بریتانیا راه یافتند.

1993–98: دیکانستراکشن، کایلی مینوگ و شاهزادهٔ غیرممکن

قرارداد جدید مینوگ با دیکانستراکشن رکوردز، از سوی رسانه‌های موسیقی به عنوان نقطهٔ عطفی در فعالیت‌های حرفه‌ای او تلقی شد، اما آلبوم هم‌نام کایلی مینوگ(1994) نقدهای متنوعی را دریافت کرد. این آلبوم در اروپا و استرالیا فروش خوبی داشت، جایی که تک‌آهنگ «به من اعتماد کن» چهار هفته را در صدر گذراند. او برای نماهنگ تک‌آهنگ بعدی‌اش، «خودت را جای من قرار ده»، یک استریپ‌تیز را با الهام گرفتن از جین فوندا در نقش باربارلا اجرا کرد. این تک‌آهنگ و بعد از آن، «احساس کجاست؟» هر دو به 20تای برتر بریتانیا راه یافتند، و آلبوم به رتبهٔ نهایی 4 رسید، و فروش نهایی آن 250٬000 نسخه شد. در طی این مدت او در نقش میهمان در اپیزودی از کمدی معاون دیبلی بازی کرد.

استیون ای. دو سوزای کارگردان، تحت تأثیر جلد مجلهٔ وو که کایلی مینوگ را به عنوان یکی از «زیباترین 30 نفر دنیا» معرفی می‌کرد، قرار گرفته بود و به او پیش‌نهاد نقش روبه‌روی ژان-کلود ون دم را در جنگجوی خیابانی (1994) داد. این فیلم به موفقیتی نسبی دست یافت و در آمریکا 70 میلیون دلار فروخت. اما نقدهای منفی دریافت کرد و ریچارد هرینگتون از واشینگتن پست مینوگ را این‌گونه توصیف کرد: «بدترین بازیگر در جهان انگلیسی‌زبانان». او با پولی شور و استفان بالدوین در بایو-دوم (1996) هم‌بازی شد اما فیلم شکست خورد و مووی مگزین اینترنشنل فیلم را با عبارت «بزرگ‌ترین هدر دادن فضای سلولوییدی» مورد انتقاد قرار داد. مینوگ به استرالیا بازگشت و در فیلم کوتاه هیراید به جهنم (1995) بازی کرد، سپس به بریتانیا رفت و در نقش یک جواهرساز در فیلم دایانا و من (1997) ایفای نقش کرد.

نیک کیو، بازیگر استرالیایی، پس از شنیدن ترانهٔ Better the Devil You Know مشتاق همکاری با مینوگ شده بود و بیان داشته بود که این ترانه «یکی از تندترین و پریشان کننده‌ترین متن‌های موسیقی پاپ» را داراست و «وقتی کایلی این کلمات را می‌خواند معصومیتی نسبت به او احساس می‌شود و ترس این کلمات مرموز و وحشت آور را بیشتر متقاعدکننده می‌کند». آن‌دو در آن‌جا که رزهای وحشی می‌رویند همکاری کردند (1995) که یک قطعهٔ رومانتیک متفکرانه بود و متون ترانه‌های این آلبوم، قتلی را هم از زبان قاتل (کیو) و هم از زبان مقتول (مینوگ) بیان می‌کند.

نماهنگ آن از نقاشی اوفلیای جان اورت میلس (1851–1852) الهام گرفته شده بود، و مینوگ را در قالب زن مقتول در برکه‌ای که ماری شیطانی روی او در حال شنا کردن بود نشان می‌داد. این تک‌آهنگ توجه گسترده‌ای را در اروپا جلب کرد، جایی که در چندین کشور به ده ترانه برتر راه یافت و در استرالیا با رسیدن به رتبهٔ دو در جدول تک‌آهنگ‌ها مورد تحسین قرار رفت، و جایزهٔ ای‌آرآی‌ای را به خاطر «ترانهٔ سال» و «بهترین عرضهٔ پاپ» از آن خود کرد.

پس از حضور در کنسرت‌ها به همراه کیو، او متن ترانهٔ «باید خیلی خوش‌شانس باشم» را در رویال آلبرت هال لندن (Poetry Jam) به پیش‌نهاد کیو به عنوان یک شعر خواند و بعداً کایلی، از آن به عنوان «روان‌پاکسازترین لحظه» یاد کرد. او کیو را کسی معرفی کرد که به او اطمینان بیان خودش را به شکلی هنرمندانه داد و این جمله را گفت: «او به من یاد داد که هیچ وقت از چیزی که خودم هستم، دور نشوم، اما مسیرم را بیشتر بپیمایم، چیزهای متفاوتی را تجربه کنم و زاویهٔ دید خود را از درون از دست ندهم. برای من سخت‌ترین قسمت، حس کردن خودم و راستگویی کامل در موسیقی‌ام است».

در سال 1997 مینوگ با عکاسی فرانسوی به نام استفان سدنائویی، مشغول همکاری بود که مینوگ را تشویق به گسترش خلاقیتش می‌کرد. آن‌ها با الهام‌گیری از تکریم ذاتی فرهنگ ژاپنی، ترکیبی بصری از «گیشا و سوپرقهرمان مانگا» را برای عکس‌های گرفته‌شدهٔ آلبوم شاهزادهٔ غیرممکن و نماهنگ «آلمانی بولد ایتالیک» که همکاری مینوگ با توا تی بود خلق کردند. مینوگ از کار هنرمندانی مانند شرلی منسون و گاربج، بیورک، تریکی و یو2 و موسیقی‌دانان ژاپنی مانند پیزیانو فایو و توا تی الهام گرفت.

شاهزادهٔ غیرممکن شامل همکاری‌هایی با موسیقی‌دانانی چون جیمز دین بردفیلد و شون مور از منیک استریت پیچرز بود. به عنوان آلبومی که به طور عمده از سبک دنس بود فرم کلی آلبوم از اولین تک آهنگش یعنی «Some Kind of Bliss» مشخص نمی‌شد و به همین دلیل با نقدهایی روبه رو شد که قصد داشتند او را خواننده‌ای معرفی کنند که سعی در تبدیل شدن به یک هنرمند ایندی دارد. او به میوزیک ویک گفت: «من باز هم باید بگویم که این یک آلبوم ایندی-گیتار نیست و من قصد کار با گیتار و راک نواختن را ندارم».[47] مینوگ که می‌دانست سعی در گریز از نوع نگاه به او که در طی سال‌های اولیهٔ حرفه‌اش رشد کرده بودند دارد بیان کرد که آماده است «نقد دردآور را فراموش کند» و «گذشته را بپذیرد، در آغوشش بگیرد و از آن استفاده کند».

نماهنگ او برای «دوباره انجامش دادم» یادی از تجسم‌های پیشین او می‌کردند؛ هم‌چنان‌که در بیوگرافی او، لا لا لا، بیان شده بود: «کایلی رقصی، کایلی جذاب، کایلی شهوت‌برانگیز و کایلی ایندی، همگی برای برتری در زمانی که به طرز بدی با هم درگیر بودند، جنگ می‌کردند».[48] بیلبورد از آلبوم به عنوان کاری مهیج نام برد و به این نتیجه رسید این یک فرصت طلایی تجاری برای کمپانی تهیه کننده و آورندهٔ بصیرت و انرژی برای منتشر شدن آلبوم در ایالات متحده است. یک گوش تیز شباهت زیادی میان شاهزادهٔ غیرممکن و آلبوم به شدت پر فروش مدونا یعنی اشعهٔ نور پیدا می‌کند.در بریتانیا، میوزیک ویک عقیده‌ای متفاوت داشت: «صدای کایلی روی لبه‌ای بی‌لطافت کار می‌کند، اما به اندازهٔ کافی قوی نیست که کار چندانی انجام دهد».

پس از مرگ دایانا، شاهزاده ولز، این آلبوم در بریتانیا کایلی مینوگ نام گرفت و بدترین فروش را درطی دوران حرفه‌ای‌اش رقم زد. در پایان سال، کمپینی از رادیو ویرجین بیان کردکه «ما عملی برای بهبود آثار کایلی انجام داده‌ایم: آن‌ها را تحریم کرده‌ایم». یک نظرسنجی از اسمش هیتس او را به عنوان «بدلباس‌ترین فرد، بدترین خواننده و چندش‌آورترین چیز پس از عنکبوت‌ها» معرفی کرد.شاهزادهٔ غیرممکن 13 هفته را در جدول آلبوم‌های استرالیا گذراند و به رتبهٔ نهایی 4 رسید، تا پس از کایلی در سال 1988 به موفق‌ترین آلبوم او تبدیل شود و تور نزدیک و زنده به خاطر درخواست‌ها گسترش یافت.

جف کنت میزبان یک پذیرایی شهری برای مینوگ در ملبورن بود و او با اجراهای زنده از جمله ساندی گی اند لزبین مادی گرا در 1998، افتتاحیه‌های کراون کازینوی ملبورن و استودیوی فاکس در 1999 که او در آن ترانهٔ «الماس‌ها بهترین دوست یک دخترند» مریلین مونرو را اجرا کرد، و یک کنسرت کریسمس در دیلی تیمور شرقی با همکاری نیروهای حافظ صلح سازمان ملل وجههٔ بالای خود را در استرالیا حفظ کرد. در این مدت او نقش کوتاهی را برای فیلم استرالیایی مولی رینگوالد، برش، (2000) بازی کرد.

1999–2005: سال‌های نوری، تب و زبان بدن

مینوگ و دیکانستراکشن رکوردز دیگر به همکاری ادامه ندادند. او اجرایی مشترک او با گروه پت شاپ بویز در آلبوم این گروه با عنوان زندگی شبانه داشت و ماه‌های متوالی را در باربادوس مشغول به اجرای تمپست شکسپیر بود. پس از بازگشت به استرالیا، کایلی در فیلم مردم نمونه ظاهر شد و یک نسخهٔ تقلیدی از ترانهٔ «چیز واقعی» راسل موریس را برای موسیقی متن فیلم ضبط کرد. او با شرکت پرلوفون در آوریل 1999 قراردادی امضا کرد. آلبوم سال 2000 او با نام سال‌های نوری مجموعه‌ای از ترانه‌های رقص و تحت تأثیر موسیقی دیسکو بود. مینوگ در این رابطه گفت که هدف او ارائهٔ موسیقی رقص-پاپ در یک «شکل بیش‌تر اغراق‌شده» و «جالب» کردن آن بوده است.

این آلبوم نقدهای طرفدارانه‌ای به همراه داشت و در طی آسیا، استرالیا، زلاند نو و اروپا موفق بود و در بریتانیا به فروشی بیش از یک میلیون نسخه رسید. تک‌آهنگ «اسپینینگ اراوند» پس از ده سال به نخستین ترانهٔ شماره یکی او در بریتانیا تبدیل شد و نماهنگ آن مینوگ را در حالی که هات پنت (نوعی پوشش زنانه که خصوصاً در دههٔ 70 میلادی رایج بود) طلایی خود را درمی‌آورد نشان می‌داد؛ و از آن به عنوان یک «علامت تجاری» یاد می‌شود. دومین تک‌آهنگ آلبوم، «در شبی مثل این»، در استرالیا به رتبهٔ یک و در بریتانیا به رتبهٔ دو رسید. هم‌چنین «بچه‌ها»، یک هم‌خوانی با رابی ویلیامز نیز در آلبوم ویلیامز، بخوان وقتی که می‌بری، و در بریتانیا موفق به کسب رتبهٔ دو شد.

در سال 2000، مینوگ در مراسم اختتامیهٔ المپیک سیدنی، ترانه «ملکهٔ رقصان» گروه آبا و نیز یکی از تک‌آهنگ‌های خودش، «در شبی مانند این» را اجرا کرد؛. او تور در شبی مانند این را آغاز کرد و تمام بلیت‌های موجود برای این تور در استرالیا و بریتانیا به فروش رفت. مینوگ تحت تأثیر تور جهانی سال 1993 مدونا، شوی دخترانه، که از برلسک و تئاتر استفاده می‌کرد بود و ویلیام بیکر از استفاده از سبک‌های شوهای برادوی مانند خیابان 42ام و فیلم‌هایی مانند انچورز اوی، پاسیفیک جنوبی، موزیکال‌های دههٔ 1930 فرد آستر و گینجر راجرز و اجراهای زندهٔ بتل میدلر نام برد.

مینوگ به خاطر آلات موسیقی جدید و اجرای متفاوت شماری از بزرگ‌ترین موفقیت‌هایش مانند ترانهٔ «باید خیلی خوش‌شانس باشم» به یک شعر احساساتی و عشقی و «Better the Devil You Know» به یک ترانهٔ دههٔ چهلی بیگ بند (گروهی از موسیقی‌دانان که یک آهنگ جاز را اجرا می‌کنند) مورد تحسین واقع شد. او یک «جایزهٔ مو» برای سرگرمی‌های زندهٔ استرالیا را به خاطر «بهترین اجراکنندهٔ سال» دریافت کرد. بعد از این، خبرنگار سیتل پست-اینتلیجنسر از او پرسید به نظر شما چه چیزی قدرت اصلی شما بود و کایلی در جواب او گفت: «این که من توانایی‌های متعددی دارم. اگر قرار بود یکی از این توانایی‌ها را انتخاب کنم، مطمئن نبودم در کدام یک بهتر بودم، اما همهٔ آن‌ها را درکنار یکدیگر قرار می‌دهم، و می‌دانم چه کار می‌کنم.»

اندکی پس از عرضهٔ تب، مینوگ در مولین روژ در نقش «پری سبز» ظاهر شد (2001). آلبوم تب متشکل از عناصر سبک دیسکو همراه با الکتروپاپ و سینث‌پاپ بود. تب در استرالیا، بریتانیا، اروپا به رتبهٔ یک رسید و در نهایت به فروشی بیش از 8 میلیون در سراسر جهان رسید. تک‌آهنگ اصلی آن «نمی‌توانم تو را از ذهنم بیرون کنم» به بزرگ‌ترین موفقیت او تبدیل شد و در بیش از چهل کشور به رتبهٔ یک رسید. او چهار جایزه ای‌آرآی‌ای را شامل «خیره‌کننده‌ترین موفقیت» و دو جایزهٔ بریت را برای «بهترین خوانندهٔ تک زن بین‌المللی» و «بهترین آلبوم بین‌المللی» دریافت کرد.

رولینگ استون بیان کرد که «نمی‌توانم تو را از ذهنم بیرون کنم» «به راحتی بهترین و دردسترس‌ترین ترانهٔ رقص قرن جدید است»، و پس از پخش گستردهٔ آن از رادیوهای آمریکا، کپیتل رکوردز آن را به همراه آلبوم تب در سال 2002 در آمریکا عرضه کرد.تب در جدول موسیقی بیلبورد 200 در ردهٔ 3 وارد شد،و «نمی‌توانم تو را از ذهنم بیرون کنم» در هات 100 به ردهٔ هفت رسید. تک‌آهنگ‌ها بعدی، «در چشمان تو»، «عشق در نگاه اول» و «به دنیای من قدم گذار» در سراسر دنیا موفق بودند و مینوگ در بازار اصلی آمریکای شمالی به جایگاهی دست یافت، خصوصاً در صحنهٔ کلوب‌ها. در سال 2003 او در بخش «بهترین ترانهٔ رقص» برای ترانهٔ «عشق در نگاه اول» نامزد یک جایزهٔ گرمی شد، و در سال بعد همان جایزه را برای ترانهٔ «به دنیای من قدم گذار» برد.

متخصص مد و کارگردان هنری مینوگ، ویلیام بیکر، نماهنگ‌های آلبوم تب را الهام گرفته از فیلم‌های علمی-تخیلی (خصوصاً فیلم‌های استنلی کوبریک) توصیف کرد و گفت که عناصر الکتروپاپ موسیقی آن‌ها توسط رقاصان به سبک کرفتورک بیش‌تر به چشم می‌آمدند. الان مک‌دانلد، طراح تور کایلی‌فیور (2002)، آن عناصر را که بر اساس الهامات مینوگ در سال‌های قبل بود، به روی صحنه آورد.

این شو با فرمی از مینوگ به عنوان یک زن فریبندهٔ مربوط به زمان آغاز سفرهای فضایی شروع شد که خود او آن شخصیت را را «ملکهٔ متروپولیس با کلام یکنواخت» عنوان کرد و در ادامه با صحنه‌هایی الهام گرفته شده از فیلم پرتقال کوکی، و نمایش شخصیت‌های مختلف شغلی‌اش ادامه یافت. مینوگ توضیح داد که بالاخره موفق به نمایاندن خودش آن‌گونه که می‌خواسته شده و این که او همیشه «در قلبش یک دختر نمایشی» بوده‌است. در طی سال 2002 او روی فیلم کارتونی فلکهٔ جادویی کار کرد که در سال 2005 در اروپا و در سال 2006 در آمریکا عرضه شد؛ او به جای یکی از شخصیت‌های اصلی، فلورانس، صحبت کرد.

مینوگ در نوامبر 2006، دختر نمایشی: تور بازگشت به خانه را با اجرایی در سیدنی مجدداً آغاز کرد. او قبل از کنسرت به خبرنگاران گفت که به شدت احساساتی خواهد شد؛ و نیز قبل از تقدیم ترانهٔ «مخصوص تو» به پدرش که او نیز نجات‌یافتهٔ سرطان پروستات بود، به گریه افتاد. گرچه نوع رقص‌های او تغییر یافته بود تا با وضعیت پزشکی او متناسب باشد، و استراحت‌های بیش تری بین قسمت‌های مختلف شو در نظر گرفته شده بود تا قدرت او حفظ شود، رسانه‌ها از اجرای پر انرژی مینوگ گزارش دادند؛ سیدنی مورنینگ هرالد این شو را با عبارات «نمایش بی‌نظیر» و «نمایشی که چیزی کم‌تر از یک پیروزی بزرگ نداشت»، توصیف کرد.

در شب بعدی، مینوگ به اجرای مشترک ترانهٔ «بچه‌ها» به همراه بونو که برای اجرای تور ورتیگوی گروه یو2 در استرالیا بود پرداخت، اما مینوگ مجبور شد که حضور برنامه‌ریزی‌شده در شوی یو2 را به دلیل خستگی، لغو کند. شوهای مینوگ در استرالیا با نظرات مثبتی مواجه شد. کایلی بعد از گذراندن کریسمس همراه خانواده‌اش و قبل از اجرای 6 تور برنامه‌ریزی شده در منچستر، به قسمت اروپایی تورش در ویمبلی آرنا با شش کنسرت که بلیت‌های آن به طور کامل فروخته شد، بازگشت.

در فوریهٔ 2007، مینوگ و الیویر مارتینز اعلام کردند که به رابطهٔ خود پایان داده‌اند اما ارتباط دوستانه‌شان ادامه پیدا کرد. از مینوگ گزارش شده بود که او از «اتهام‌های اشتباه به بی‌وفایی ناراحت شده بود». او از مارتینز دفاع کرد و از پشتیبانی او در طی دوران درمان سرطان سینه‌اش تقدیر کرد، و گقت: «او همیشه در کنار من بود، در کارهای عملی کمک می‌کرد و یک حمایت‌کننده بود. او بی‌نظیر بود. در لغو کردن کارش و متوقف کردن پروژه‌ها برای با من بودن، درنگ نمی‌کرد. او با احترام فردی است که تاکنون ملاقات کرده‌ام»

مینوگ، آلبوم اکس را که دهمین آلبوم استودیویی او بود و از آن به عنوان یک «بازگشت» یاد می‌شد در نوامبر 2007 عرضه کرد. این آلبوم با سبک الکترو شامل همکاری‌هایی با گای چیمبرز، کتی دنیس، بلادشای اند اوانت و کالوین هریس بود.برای ظاهر بصری گنبدوار اکس، شامل نماهنگ اولین تک‌آهنگ آن، «2 قلب»، مینوگ و ویلیام بیکر ترکیبی از سبک نمایشی کابوکی و زیبایی‌شناسی نشأت‌گرفته از کلوب‌های رقص لندن را شامل بوم‌باکس توسعه دادند. این آلبوم انتقادهایی را در رابطه با پیش‌پاافتادگی موضوعات آن در سایهٔ تجربیات مینوگ با سرطان سینه دریافت کرد؛ او با توضیح ماهیت شخصی بعضی از ترانه‌های آلبوم به این موضوع پاسخ گفت و بیان کرد: «نتیجه‌گیری من این است که اگر یک آلبوم از ترانه‌های شخصی را می‌ساختم، آن را به عنوان یک 'شاهزادهٔ غیرممکن 2' می‌دیدند و به طرز مشابهی مورد انتقاد قرار می‌گرفت.» منتقد رولینگ استون از مینوگ به عنوان «برنامه‌ریز مخصوص پارتی دیوادام پاپ» یاد کرد، و در مورد سرطان سینهٔ او نوشت: «خوش‌بختانه، این تجربه، موسیقی او را به طرز مشخصی عمیق‌تر نساخته است.»مینوگ بعدها گفت: «با نگاه به گذشته می‌توانستیم آن را بهبود ببخشیم، این را رک می‌گویم. با توجه به زمانی که در اختیار داشتیم، این آلبوم همان چیزی است که هست. کار کردن روی این آلبوم جذابیت‌های فراوانی داشت.»

اکس و «2 قلب» هر دو با رتبه‌های یک در جدول آلبوم‌ها و تک‌آهنگ‌های استرالیا] وارد شدند. در بریتانیا، اکس در ابتدا به فروشی نه‌چندان مناسب دست یافت، گرچه در نهایت وضعیت تجاری آن بهبود یافت، و مینوگ یک جایزهٔ بریت را به خاطر «خوانندهٔ تک بین‌المللی» دریافت کرد. اکس در آوریل 2008 در آمریکا منتشر شد و علی‌رغم تبلیغ‌ها برای آن به 100تای برتر جدول آلبوم‌ها راه نیافت. توصیف مینوگ از بازار ایالات متحده این‌گونه بود: «به وضوح دشوار … القاب زیادی را از رادیوها دریافت می‌کنی. دانستن این‌که در کجای این بازار، بهترین وضعیت برای من است گاهی دشوار است.» اکس در جایزه گرمی 2009 برای بهترین آلبوم رقص/الکترونیک نامزد شد، که پنجمین نامزدی مینوگ در جوایز گرمی بود.