عکس های اینستاگرام فرزان عاشور زاده + بیوگرافی فرزان عاشور زاده

در 10 سپتامبر 2016

عکس های اینستاگرام فرزان عاشور زاده + بیوگرافی فرزان عاشور زاده

عکس فرزان عاشور زاده تصاویر فرزان عاشور زاده اینستاگرام فرزان عاشور زاده مبارزه فرزان عاشور زاده تکواندو فرزان عاشور زاده فلاح فرزان عاشور زاده آپارات فرزان عاشورزاده فلاح (زاده 5 آذر 1375 – تنکابن) تکواندوکار اهل کشور ایران است. او طلای بازی‌های آسیایی2014 و طلای دو مرحله گرندپریکس منچستر و مکزیک و نقره گرندپریکس قزاقستان در سال 2014 را در کارنامه دارد.

وی ساکن و بزرگ شده شهر سلمانشهر استان مازندران است.او در مسابقات تکواندو بازی‌های آسیایی 2014 با شکست حریفانی از اردن، تایلند، چین، و چین تایپه راهی فینال شد و در فینال با شکست تکواندوکار قزاقستان به نشان طلا دست پیدا کرد.

مطالب مرتبط

بیوگرافی

بیوگرافی دکتر رزیتا دغلاوی نژاد ملکه زیبایی / روانشناس /…

10 ماه پیش

حذف شگفت انگیز عاشورزاده در ثانیه آخر

عاشورزاده که با تسلط 3 امتیاز از حریف خود گرفته را به دنبال اداره مسابقه بود، به سادگی هرچه تمام‌تر و ناباورانه 3 امتیاز به حریف داد و از دور مسابقات کنار رفت.عاشورزاده که در دو سال متوالی مقابل هیچ حریفی شکست نخورده و رنک یک وزن خود بود به حریف گمنامی باخت که به هیچ وجه امیدوار به پیروزی مقابل ورزشکار ایرانی نبود. او قبل از آغاز این مسابقه گفته بود آرزو دارد با عاشورزاده مسابقه بدهد.با حذف عاشورزاده یکی دیگر از شانس‌های اصلی کاروان ایران در المپیک از دور مسابقه کنار رفت.

درطول مسابقه اینطور به نظر می‌رسید که عاشورزاده تسلط کاملی به حریف دارد اما قصد دارد بدون صرف انرژی رقابت خود را به اتمام برساند که ناگهان در دو ثانیه حریف با 2 ضربه ساده از او 4 امتیاز گرفت.عمر حجامی نفر هشتادم رنکینگ وزن 58- کیلوست و به نظر نمی‌رسد در دور بعدی مقابل حریف چینی شانس چندانی داشته باشد. شکست عاشورزاده یکی از مهمترین باخت‌های کاروان ایران در المپیک است و آن را می‌شود با شکست و حذف سوریان مقایسه کرد.

ضربه ٤ امتیازی که عمر حجمی مراکشی در ٥ ثانیه مانده به پایان مبارزه زد چیزی جز بدشانسی نبود و مساله نگران کننده راه دشوار عمر حجمی برای رسیدن به فینال است تا به واسطه آن فرزان در شانس مجدد حاضر شود. برنده مبارزه دو ستاره اسپانیا و چین رقیب بعدی حجمی خواهد بود. "تروتسا" اسپانیایی، "کارلوس ناوارو" مکزیکی و "تائه هون کیم" کره ای ٣ فوق ستاره ای هستند که حجمی باید از آنها عبور کند تا فرزان راهی شانس مجدد شود.

فرزان عاشورزاده: درباره دهه هفتادی ها سکوت می کنم!

درست سر بزنگاه پیدایش شد. وقتی همه نگران آینده تکواندو ایران بودند. در کوران بازی های آسیایی در شرایطی که شاید خیلی ها انتظار مدال از او نداشتند، کاروان ایران را به یک طلای ارزشمند رساند تا نگرانی ها بابت نسل جدید تکواندو تا حدودی کنار زده شود. حالا ما در تیم ملی جوان 18 ساله و پرانگیزه ای داریم که با توجه به سن کم و اهداف بلند و بالایش می تواند تا مدت ها ستاره درخشان تکواندو ایران باشد.

او در سال 93 آن چنان خوش درخشید که فدراسیون جهانی لقب سونامی تکواندوی ایران را برای او انتخاب کرد. بعد هم در پایان سال با نظرسنجی های بسیاری از سایت ها فرزان به عنوان مرد سال ورزش ایران انتخاب شد. عاشورزاده علاوه بر اینکه تکواندوکار موفقی است، ورزشکار بااخلاقی هم هست. درک درستی از خواسته هایش دارد و پشتکار بسیاری برای دست یافتن به آن ها. آن چه در ادامه می خوانید، حاصل گفت و گوی ما با فرزان عاشورزاده است؛ کسی که قطعا در آینده بیشتر از او و موفقیت هایش خواهیدشنید.

از این که در 18 سالگی به یک ستاره در تکواندوی ایران تبدیل شدی، چه حسی داری؟

خب این نظر لطف شماست، ولی لطف خدا شامل حالم شد که با این سن و سال کم این موفقیت ها را به دست بیاورم و به گفته شما و دیگر عزیزان ستاره تکواندو بشوم.

اصلا چه شد که سراغ تکواندو رفتی، از چند سالگی شروع کردی؟

من تکواندو را از شش سالگی شروع کردم در شهر سلمانشهر مازندران. رو به روی خانه مان باشگاهی بود که به پیشنهاد مادرم به آن جا رفتم و در رشته تکواندو ثبت نام کردم. سال های اول علاقه آن چنانی به این رشته نداشتم و بیشتر برای سرگرمی و تفریح می رفتم. بعد از چندین سال فعالیت در استان و بعد هم مسابقات کشوری به اردوی تیم ملی نوجوانان راه پیدا کردم و الان هم که در بزرگ سالان فعالیت می کنم.

در همان شش سالگی که تکواندو را شروع کردی، فکر می کردی روزی لقب سونامی تکواندوا یران را به تو بدهند؟

خب اوایل به این جاها فکر نمی کردم. ولی همیشه هدف های بزرگی برای خودم داشتم و می خواستم یک روز قهرمان بازی های آسیایی و قهرمانی بشوم، ولی فکر نمی کردم به این زودی اتفاق بیفتد. خدا خیلی کمکم کرد که موفقیت هایی را که خیلی از ورزشکاران چندین و چند سال برای آن زحمت می کشند، من در عرض یک سال یا کمتر به دست بیاورم. افتخاراتی که شاید یک ورزشکار در طول عمر ورزشی اش بتواند به چند تا از این عناوین دست پیدا کند.

چطور فرزان عاشورزاده ای که در رده نوجوانان موفق به کسب مدال نمی شود، یک باره در رده بزرگ سالان این چنین می درخشد؟

خب من به قول شما در رده نوجوانان نتوانستم مدالی بگیرم، ولی همین مدال نگرفتن هم به من انگیزه داد. حمایت های پدر و مادر، خانواده ام و مربی ام خیلی به من روحیه داد که بتوانم در رده سنی بزرگ سالان به صورت جدی تمرین کنم و به اهدافم فکر کنم. به لطف خدا کم کم دارم به اهدافم دست پیدا می کنم. امیدوارم بتوانم همین روند را ادامه بدهم و این طور نباشد که موقتی باشد. می خواهم با توجه به شرایط سنی که دارم، افتخارات زیادی برای کشورم و خانواده تکواندو به دست بیاورم.

کیفیت تکواندو ایران را چطور می بینی؟

من نظر خوب و مثبتی روی لیگ تکواندو ندارم. چون طی یک سال اخیر سطح کیفی تکواندو خیلی افت کرده و ملی پوش ها هم امسال خیلی کمتر در لیگ شرکت کردند. من خودم به شخصه در لیگ برتر فعالیت نمی کنم. این ها همه به ضرر خانواده تکواندو و تیم های ملی است. چون اکثر بازیکن های جدید به بچه های ملی پوش رقابت ندارند. به خاطر همین من از نظر کیفی سطح لیگ تکواندو را زیاد بالا نمی دانم. حتی به نظرم جام نقش جهان (لیگ دسته یک) رقابت های جذاب تری نسبت به لیگ برتر دارد.

گویا لیگ تکواندو از نظر اسپانسر هم با مشکل رو به روست. این طور نیست؟

بله، با توجه به افتخاراتی که تکواندو در رقابت های مختلف برای کشور کسب می کند، باید اسپانسرهای بزرگی هم به سمت آن بیایند. ولی متاسفانه ما باز هم شاهد آن هستیم که سرمایه گذاری در لیگ برتر تکواندو خیلی کم است و هم چنان کمبود اسپانسر داریم.

با انتخاب ملی پوشان از طریق رقابت های انتخابی موافقی؟

قطعا. واقعا این انتخابی ها فیلتر خوبی برای نیروهای جدید است و انگیزه ورزشکارانی را که بیرون از اردوهای تیم ملی فعالیت می کنند، بالا برده است. هر سال برای تیم های ملی انتخابی هایی برگزار می شود که این انتخابی ها انگیزه بچه هایی را که خارج از اردو هستند، بیشتر و بیشتر کرده است. هر کسی که شایسته باشد و ارزش کاری اش بالا باشد، می تواند در انتخابی ها شرکت کند و اگر شرایطش را داشت، به عضویت تیم ملی درآید. افرادی هستند که از همین انتخابی ها وارد تیم ملی می شوند و واقعا مثمرثمر هستند.

تو در اینچئون و رقابت های قهرمانی آسیا و… طلا گرفتی. چه چیزی باعث شد در قزاقستان و جام جهانی مکزیک به طلا نرسی؟

رقابت های جام جهانی مکزیک به صورت تیمی بود. ما در مسابقه ماقبل فینال رو به روی میزبان قرار گرفتیم و آن ها هم به هر رویه ای بود، نگذاشتند ما به فینال راه پیدا کنیم و در نهایت بازنده شدیم و به برنز رسیدیم. ولی مسابقات پریکس قزاقستان به صورت انفرادی برگزار شد و من مدال نقره را به دست آوردم. باخت هم برای هر ورزشکاری لازم است. حریف چین و تایپه ای یکی از سخت ترین حریفانم در این وزن بود که قبل از رویداد بزرگ بازی های آسیایی با او مسابقه دادم و شکست خوردم، ولی همان باخت باعث شد در رویداد بزرگ تری مثل المپیک آسیایی اینچئون همین حریف را با امتیاز خوب شکست بدهم.

چیزی که در بازی های تو خودنمایی می کند، آرامش و اعتماد به نفسی است که حین مسابقه داری. این آرامش از کجا آمده؟ واقعا استرس نداری؟

استرس که برای هر ورزشکاری طبیعی است، ولی شاید استرس من خیلی کمتر است. این هم طی تمریناتی که داشتیم و شناخت هایی که از حریفانم داشتم، به دست آمده است. من قبل از مسابقه با همه آن ها به صورت ذهنی مبارزه می کنم و با یک امتیاز خوب اول آن ها را در ذهنم شکست می دهم. برای همین با هیچ ترسی به روی شیاپ چانگ می روم و آن ها را شکست می دهم.

الگوهایت در زندگی و در تکواندو چه کسانی هستند؟

الگوهای زیادی دارم. سعی می کنم از هر ورزشکاری، چه در تکواندو و چه رشته های دیگر، الگوبرداری کنم. ولی در رشته خودم از نظر سبک مبارزه به مبارزات مهدی بی باک، مربی فعلی تیم ملی علاقه خیلی زیادی دارم. سبک مبارزات خودم هم مثل آقای بی باک است.

تو برای رسیدن به جایگاهی که الان داری، چه مشکلاتی را پشت سر گذاشتی؟

خیلی زیاد بوده. هر شخصی در هر جایی که فعالیت می کند، مشکلاتی داشته و هیچ کسی نیست که در زندگی بی مشکل باشد. من هم در زندگی شخصی ام قبل از این که به این جا برسم، مشکلاتی داشتم، حالا خیلی قابل بیان نیستند که بگویم.

مشکلات مربوط به ورزش چطور؟ مسئولان استان و فدراسیون تا به این جا حمایت های لازم را از تو داشتند؟

قبل از این که ملی پوش بشوم، کسی من را نمی شناخت که بخواهد از من حمایت کند. من در شرایطی تمرین می کردم که خیلی سخت بود. با اینکه در باشگاهمان قهرمانان زیادی هم داشتیم، ولی از طرف مسئولان استان بی توجهی بوده و هنوز هم هست. هم چنان مشکلات برقرار است، ولی باز شرایط طوری بوده که خدا کمکمان کرد که هم من هم باشگاهم بتوانیم عناوینی به دست بیاوریم که بتواند تا حدودی مشکلات را برطرف کند. ما در محدودیت ها فعالیت می کردیم.

این محدودیت ها و مشکلات مشخصا چه چیزهایی است؟

امکانات ورزشی محدود، سالن هایی که نداریم، شیاپ چانگ هایی که تعدادشان کم است و… این جور کمبود امکانات در ورزش های مختلف زیاد است، مخصوصا در شهرستان ما.

وضعیت درآمد یک تکواندوکار چطور است؟ راضی هستی؟

با توجه به رشته های دیگر بد نیست. نباید همیشه ناشکر بود، ولی با توجه به افتخاراتی که خانواده تکواندو به دست می آورد، به نظر من آن طور که باید حمایت نمی شود. در چند سال اخیر تکواندو افتخارات بزرگی به دست آورده، اما هنوز که هنوز است، نسبت به رشته هایی که این روزها توجه بیشتری به آن ها می شود، اصلا قابل قیاس نیست. واقعا از سوی مسئولین توجه کمی نسبت به تکواندو یا رشته ای مثل کشتی که سرگل رشته های ورزشی هستند، می شود.

اصلا تو در ورزش حرفه ای به دنبال چه چیزی هستی؟ پول یا شهرت؟

من دنبال هدفم هستم. هدفم هم این است که بتوانم روزی روی سکوی اول بازی های المپیک بایستم و باعث خوشحالی همه هموطنان عزیزم باشم. اگر بخواهم دنبال پول و شهرت باشم، به هیچ کدامش نمی رسم. من دنبال اهدافم هستم. آن وقت خودش در کنارش پول و شهرت و چیزهای دیگر را می آورد. من در درجه اول به ورزش حرفه ای ام توجه دارم.

کشتی گیر ایرانی فرزان عاشور زاده , عکس های اینستاگرام فرزان عاشور زاده , بیوگرافی فرزان عاشور زاده