ژورنال مدل شال نخی ساده جدید 2017 + 96
ژورنال مدل شال نخی ساده جدید 2017 + 96
جدیدترین و زیبا ترین گالری شیک ترین شیک ترین مدل شال و روسری دخترانه و زنانه ایرانی جدید و شیک 96 – 2017
انواع مجموعه شیکترین انواع مدل شال و روسری پاییزی زیبا شیک شیک و جدید 2017
پیشنهاد ما مدل بهترین شال نخی مدل ساده جدید کبریتی دخترانه مارک جدید شیک برای سال 2017 و 96 می باشد
همراه با مدل های جدید مقالات زیبایی در ضمینه سلامت , سبک زندگی , روانشناسی و… قرار میدهیم
رویکرد دیگری که در پیشگیری مطرح است این است که با اینکه فرد شکایت و مشکلی خاصی ندارد، لازم است برای ارزیابی و غربالگری مغز به مرکز تخصصی مراجعه کند و بهعنوان ارزیابی مغز (اصطلاحا چکاپ مغز) تحت مجموعهای از آزمایشها و تستها قرار گیرد. این تستها غیرتهاجمی و بدون درد هستند و با استفاده از پرسشنامه، ابزار دیجیتال یا آزمونهای جذاب فناورانه کارکرد مغز یک فرد را ارزیابی میکنند. آزمونها را معمولا متخصصان حوزههای مختلف در علوم اعصاب در قالب یک کار تیمی انجام میدهند.
• ارزیابیهای مغز شامل آزمایشهای پایه است که از معاینه مغز و اعصاب و روانسنجی گرفته تا انجام تستهای دیجیتال و پیشرفته شناختی رفتاری، ثبت سیگنالهای مغزی و تصویربرداری کارکردی و… را دربرمیگیرد.
• در بخشی از ارزیابیهای کارکرد مغز، با انجام تستهای ویژه رایانهای و دیجیتال، کارکردهایی مانند حافظه، سرعت تصمیمگیری، کارکرد اجرایی، کلام و… در فرد بررسی میشود. بعد از نمرهگذاری مجموعه ارزیابیها نوبت به مرحله بعدی میرسد که شناسایی نوع اختلال است.
• ممکن است آزمونهای مغزی-شناختی حاکی از نقص کارکردی خفیف، متوسط یا جدی در یک یا چند حوزه شناختی مغز (ANI) باشد. این ناکارآمدیها باید تا حدامکان در قالب بازتوانی عصبشناختی، اصلاح شوند. برخی از مداخلههای عصبی درقالب تمرینها و ورزشهای مغزی کمک میکنند مغز مسیر پیری و تحلیل را به مراتب آهستهتر طی کند. اما عکس این وضعیت هم وجود دارد؛ گاهی ارزیابیها نشان میدهد بیمار در یک حوزه کارکرد بسیار خوبی دارد. این حوزه، حوزه نیازمند توانمندسازی (ANE) نام میگیرد؛ یعنی فرد میتواند سطح شناختی مغز این حوزه را تا سطح حتی بالاتر ارتقا دهد.
• تکنیک دیگر، گرفتن نوار مغزی کمی در شرایط پیشفرض و همچنین هنگام انجام یک تکلیف شناختی است که بر اساس آن و تحلیلهای کمّی پیشرفته نقشهبرداری مغزی انجام میگیرد. نقشهبرداری مغزی اطلاعات بسیار مفیدی در دسترس پزشک قرار میدهد تا مقیاسهای کمّی مورد نیاز را در طراحی مداخلات عصبی و شناختی مدنظر قرار دهد.
– ارزیابیهای رفتاری و سنجش کارکردهای حسی-حرکتی نیز بسیار مهماند. در این ارزیابیها شنوایی، بینایی، آستانه ادراک حسی، زمان واکنش و دقت لمس در اندام مختلف، همچنین مولفههای حرکتی و هماهنگی حسی-حرکتی سنجیده میشوند. گاهی اختلال در دریافتهای حسی ممکن است سرنخی در بروز اختلالات عصبی محیطی باشد.
– با کنار هم گذاشتن آزمایشهای مختلف به بستهای میرسیم که معیارهای سنجش کارکرد مغزی را در برمیگیرد. نام این فرآیند، ارزیابی یا چکاپ مغز یا به تعبیر ما «مغزآزمون» است. با امکانات موجود ما، انجام «مغز آزمون» برای هر فرد بهطور متوسط حدود 3 ساعت طول میکشد و در پایان این تست بنا به تشخیص طرح بازتوانی یا توانمندسازی تجویز میشود. گاهی بیماران دچار اختلالات خاص به همکاران مختلف در حوزه مغز و اعصاب ارجاع داده میشوند.
• یکی از ابزارهایی که در بخش بازتوانی پس از نتایج «مغز آزمون» از آن استفاده میشود، بازیهای شناختی است. به این بازیها اصطلاحا «بازیهای جدی یا بازیهای شناختی» هم گفته میشود. وقتی فرد جلوی نمایشگر قرار میگیرد و در حال بازی است، امتیازات و کارکرد چالاکی شناختی وی در نظر گرفته میشود و این امکان هم وجود دارد که حین بازی نوار مغزی کمّی یا نوعی تصویربرداری (طیفسنجی مادون قرمز) از نواحی خاص مغز وی گرفته شود. بر اساس این ارزیابی پایش تغییرات کارکردی و عصب-شناختی مغز طی جلسات بازتوانی امکانپذیر میشود.
با مجموعهای از آزمونها و تستهای استاندارد که عمدتا در برخی مراکز دانشگاهی کشور ارائه میشود، هر فرد در هر سنی ولو اینکه مشکلی در کارکرد مغزی، عصبی یا شناختی نداشته باشد، میتواند در مورد سطح سلامت مغز خود و ظرفیت شناختی و عملکرد درست آن اطمینان حاصل کند.
به علاوه بیماران دچار طیف بیماریهای مغز و اعصاب (آسیبهای مغزی، ضربه مغزی، سکته مغزی، صرع، تومورهای مغزی، ام اس، بیماری آلزایمر، زوال عقل، یا بیماری پارکینسون، اختلالات خواب، اختلالات توجه و یادگیری و…) میتوانند در پی انجام «مغزآزمون» بازتوانی عصب-شناختی ویژه خود را دریافت کنند. احتمال میرود طی 10 تا 15 سال آینده رویکرد پیشگیرانه در حوزه مغز و اعصاب به شکلی محسوس جای رویکرد درمانمحور امروزی را بگیرد. این موضوع به این معناست که با تکمیل شواهد علمی شاید در مواردی به جای تجویز دارو برای افراد، جلسات توانمندسازی یا بازتوانی عصب-شناختی (بهعنوان مثال بازیهای شناختی) تجویز شود.
توصیه میشود افراد از سنین میانسالی هر 5 سال یکبار سلامت مغز خود را بررسی کنند و بر اساس آن با عمل به توصیههای متخصصان بهگونهای به عملکرد بهتر مغز کمک کنند تا از مشکلات مغزی احتمالی آنها در آینده پیشگیری شود.
مطالعات نشان میدهد مغز از گروه ارگانهایی در بدن محسوب میشود که در صورت بهکار گرفته نشدن، تحلیل میرود و مشکلات زندگی افراد را دوچندان میکند زیرا سلولهای مغز در اثر فرسودگی ناشی از نداشتن فعالیت میمیرند و از بین میروند. در صورت فعالیت کم مغز، سلولهای جوان و جدید جایگزین نمیشود.
زوال عقل در دوران سالمندی بیشتر ظاهر میشود زیرا افراد در دهه پنجم زندگی به مرور از کار و فعالیتهای اجتماعی بازنشسته میشوند و به این نوع فعالیتها کمتر توجه میکنند. از اینرو، در خانه هیچ فعالیتی که ذهن را آمادهسازی کند برای تمرکز بیشتر انجام نمیدهند.
برای جلوگیری از ورود ذهن به مرحله زوال و از بین رفتن تمرکز و حافظه، مغز در دوران سالمندی نیازمند ورزش است. ورزش توانایی سلولهای عصبی را افزایش میدهد. همچنین ورزش ذهن به کاهش تحلیل سلولهای خاکستری حافظه، تقویت سلولهای مغز، افزایش توانایی بر تمرکز، تقویت راههای ارتباطی و برقراری ارتباط، خونرسانی و افزایش حجم اکسیژن مورد نیاز مغز کمک میکند. به گفته محققان، انجام فعالیت ذهنی، تمرین ذهن برای تمرکز بیشتر با انجام بازیهای فکری، یادگیری مهارتهای جدید و… از جمله تمرینات موفق در بهبود عملکرد مغز هستند.
محققان دانشگاه هاروارد در ادامه پژوهشهای خود به این نتیجه دست یافتند، تمرینات خاص و منحصربهفردی برای گروه سالمندان وجود دارد که از زوال عقل پیشگیری میکند. این نوع ورزش که مختص سالمندان است، عملکرد ذهن را افزایش میدهد و سلولهای مغز را تقویت میکند. انجام بازیهایی که باعث برانگیختگی مغز میشود، حافظه را بهبود میبخشد. بازیهای متنوع فکری در دوران سالمندی توانایی ذهن افراد را افزایش میدهد.
همچنین یادگیری مهارتهای جدید مانند یک زبان جدید، نقاشی کردن و نواختن موسیقی عملکرد مغز را در سطح بالایی قرار میدهد. شرکت در بازیهای فکری گروهی، حل پازل، معما و شطرنج سلولهای مغز را درگیر فعالیت میکند. معاشرت شرکت در انجمنهایی که مربوط به سالمندان میشود یک ورزش موثر ذهنی برای سالمندان است. کاهش استرس در بالابردن توانایی ذهنی در سالمندی بسیار اهمیت دارد. استرس زیاد باعث ترشح هورمون کورتیزول میشود.