آرایش صورت و آرایش چشم به همراه عکس میکاپ چشم وابرو 2017
آرايش صورت و آرايش چشم به همراه عکس ميکاپ چشم وابرو 2017
جديدترين و شيک ترين مدل آرايش ملايم صورت زنانه و دخترانه مخصوص مهماني
انواع مجموعه مدل آرايش جديد و شيک
پيشنهاد تصاوير مدل آرايش هاي جديد و شيک براي سال 2017 و 96 مي باشد
همراه با مدل هاي جديد مقالات زيبايي در ضمينه سلامت , سبک زندگي , روانشناسي و… قرار ميدهيم
خواب، يکي از مهم ترين رفتارهاي آدمي است که تمام عمر با او همراه است اين رفتار، يک دست و فراگير در حيوانات از حشرات تا پستانداران نيز ملاحظه و بررسي شده است. درواقع خواب، يک سري جريان هاي مغزي است که براي عملکرد صحيح ضروري بوده و محروميت طولاني از آن، باعث تعداد زيادي مشکلات جسمي و آسيب هاي شناختي مانند اختلال در حافظه، جهت يابي، تمرکز و… مي شود و حتي در مواردي به مرگ منتهي مي گردد.
در نگاه اول به نظر مي رسد خواب، يک جريان منفعلانه مغزي است در حالي که اين رفتار، با ميزان بالايي از فعاليت مغز همراه است و شکل هاي متعدد و جداگانه اي از آن در آدمي ملاحظه شده که از نظر چگونگي و ساز و کارهاي تنظيم کننده ذهني، ويزگي خاص خود را دارند. محروميت اختصاصي يا انتخابي اشخاص از نوع خواب خود، باعث شده براي جبران اين کمبود مقدار خواب اين افراد زياد شود.
خواب و مشکلات آن، منحصرا به روانپزشکي ارتباط دارد زيرا تقريبا در تمامي بيماري هاي رواني علامت خواب، به عنوان يک عامل تشخيصي مطرح شده است.
خواب طبيعي، از نظر فيزيولوژيک، به دو مرحله NREM و REM تقسيم مي شود که به معني خواب عميق يا بي رويا و خواب رويا مي باشد. خواب عميق يا بي رويا (NREM) از چهار مرحله تشکيل مي شود که بيشترين عملکرد فيزيولوژيکي را داشته و در پايين ترين سطح بيداري است، در حالي که خواب رويا (REM) ماهيتي متفاوت داشته و فعاليت مغز در سطحي بسيار بالا قرار مي گيرد و به بيداري شبيه تر است. وقتي فرد مي خوابد،
90 دقيقه بعد، خواب بدون رويا به اولين دوره خواب رويا واگذار مي شود. اين فاصله 90 دقيقه اي، دوره نهفتگي خواب رويا ناميده شده و به اندازه آن در انسان ثابت است ولي اين مقدار در بيماري هايي مثل افسردگي و نارکولپسي (حملات خواب) کوتاه مي شود. به همين دليل بسياري بيماران دچار افسردگي از زياد خواب ديدن شکايت داشته و ناراحت هستند.
در فرد طبيعي، خواب بدون رويا مرحله اي آرام و امن است، ميزان ضربان قلب کاملا مظنم و 5 تا 10 عدد در دقيقه آهسته تر از بيداري و حالت استراحت بوده و تعداد تنفس نيز تحت تاثير ضربان، کمتر شده و دقيقه به دقيقه همراه با تغيير است. به شکل دوره اي، حرکات بدون اراده بدن، در اين مرحله از خواب روي مي دهد. جريان خون در اغلب بافت ها مثل بافت مغز، کاهش مختصري پيدا مي کند. عميق ترين مرحله خواب بدون رويا، مرحله 4 و 5 است و اگر شخص در اين دوره از خواب بيدار شود، رفتارهاي غير معمولي خواهدداشت.
اين مرحله خواب طي يک دوره منظم 90 تا 100 دقيقه اي روي مي دهد. اولين دوره رويا کوتاهترين آن است که حدود 10 دقيقه و دوره بعدي 15 تا45 دقيقه طول مي کشد. بيشترين دوره هاي خواب رويا در يک سوم ابتداي شب است. در مراحل رشد و نمو تغييراتي در اين دوره ها روي مي دهد، براي مثال در دوره نوزادي، خواب رويا بيش از 50% کل خواب راتشکيل مي دهد و گاه مدت خواب 16 ساعت از 24 ساعت را در بر مي گيرد و طي اين 16 ساعت، بيداري هاي کوتاه وجود دارد.
در بالغين جوان، خواب بدون رويا 75% و خواب رويا 25% آن را تشکيل مي دهد. اين الگو تقريبا به صورت ثابت تا سن پيري ادامه دارد ولي در سالمندان خواب رويا کاهش مي يابد.
دوره هاي طولاني مدت محروميت از خواب، گاهي به از هم پاشيدگي انسجام ذهن، توهم و هذيان منجر مي شود. افراد محروم شده از خواب، تحريک پذير، عصبي و در برخي موارد بي حال هستند.
افراد طولاني خواب، به بيش از 9 ساعت خواب، براي عملکرد مناسب خود در شبانه روز نياز دارند. طولاني خواب ها نسبت به ديگران دوره هاي روياي بيشتري دارند. آنان گرايش مختصري به افسردگي و اضطراب داشته و از نظر اجتماعي بيشتر به گوشه گيري مايلند. اغلب هنرمندان و نويسندگان در اين گروه قرار دارند.
اغلب کوتاه خواب ها، کارآمد و موثرند، بلندهمت و گاه جاه طلب اند و از نظر اجتماعي، خود را به سرعت سازگار مي کنند. اين گروه، عموما انسان هايي راضي هستند. ميزان مورد نياز خواب اين افراد 6 ساعت در شبانه روز است. اکثر مديران و سياست مداران کوتاه خواب هستند.
همه در شرايط خاصي از زندگي به مقدار بيشتري خواب نياز داريم و ضروريست در پي فعاليت جسم، ورزشي، بيماري ها، بارداري و استرس هاي عمومي و ذهني رواني، اين نياز مرتفع شود. دوره هاي رويا نيز در پي استرس هاي شديد و موقعيت هاي دشوار در يادگيري، بيشتر مي شوند.بي خوابي عبارت است از وجود مشکل در آغاز يا پيوستگي خواب که بيشترين شکايت افراد را در زمينه خواب به خود اختصاص داده است. اين مسئله به صورت گذرا يا کوتاه مدت و درازمدت ديده مي شود. بسياري از افراد، بي خوابي گذرا يا کوتاه مدت را بدون داشتن بيماري خاصي تجربه کرده اند.
به طور علمي، بي خوابي را چنين تعريف مي کنند راضي نبودن از کيفيت يا مقدار خواب که با مشکلاتي در آغاز، تداوم، بيدارشدن هاي مکرر و سختي در دوباره به خواب رفتن، صبح خيزي و ناتواني در دوباره خوابيدن همراه است.طبق آمار علمي، تقريبا يک سوم جمعيت آمريکا در طول سال، بي خوابي را به شکل جدي تجربه کرده اند که حدود 9% آنان دچار بي خوابي پايدار مي شوند. آمار دقيق تعداد افراد مبتلا به بي خوابي درکشورمان را نداريم، اما اين مشکل به وفور در افراد مختلف از هر قشري ديده مي شود. متاسفانه نزديک به نيمي از افراد مبتلا به اين ناراحتي، در پي خوددرماني برآمده و خود براي رفع مشکل از الکل يا داروهاي خارج از استاندارد علمي استفاده مي کنند.
دوره هاي گذراي بي خوابي اغلب به اضطراب مربوط بوده و درواقع نتيجه يک موقعيت دلهره آور مثل آمادگي امتحان يا مصاحبه شغلي است. بي خوابي هاي گذرا در انسان، زمان سوگواري، از دست دادن عزيزان يا هر تغييري در زندگي يا بعد از استرسي ناگهاني روي مي دهد. اين موقعيت ها خطر جدي براي سلامتي ندارند ولي گاهي در افراد مستعد و آسيب پذير در پي يک بي خوابي شديد و ناگهاني، افسردگي يا به هم ريختگي تفکر پديد مي آيد. در بي خوابي هاي گذراي موقعيتي، استفاده کوتاه مدت از داروهاي ترميم کننده خواب، مشکل را مرتفع مي سازد.
گهگاه بي خوابي، فقط گزارش خود فرد بوده و در اصل احساسي دروني است و مدارک و شواهد، مويد آن نيست، مثلا شخص اظهار مي کند که 1 تا 2 ساعت زمان صرف شده تا به خواب برود و در طول شب به کرات بيدار مي شود، ولي اطرافيان يا حتي ثبت خواب شبانه، چنين گزارشي را تاييد نمي کنند. اين درک اشتباه از کيفيت خواب در افرادي که بيماري خاص روانپزشکي ندارند يا گاهي در افرادي با رفتارهاي وسواس گونه نسبت به جسم و سلامتي ملاحظه مي شود.
تجويز داروهاي ضداضطراب در مواردي، بدون تغيير در ميزان خواب، مسئله را حل مي کند. اين نوع بي خوابي ممکن است شکايت چند ساله فرد باشد و معمولا شخص بيمار نقش استرس در ايجاد آن را منکر مي شود و وسايل مرتبط با خواب، مثل تخت و يا اتاق خوابش را به عنوان محرکي براي بي خوابي خود معرفي مي کند، اين نوع که «بي خوابي بسته به شرايط» هم ناميده مي شود، درواقع به علت نگراني از نخوابيدن، تلاش زياد و سختي در به خواب رفتن است و در نتيجه آن، درگيري هاي فکري به وجود آمده که مانع خواب مي شوند ولي زماني که همان فرد در اتاق خواب خود نيست و يا تلاشي براي خوابيدن نمي کند، مثلا حين ديدن تلويزيون، به خواب مي رود.
پرخوابي مفرط، وضعيتي جدي، خطرناک ناتوان کننده و حتي تهديدکننده حيات است. اين عارضه نه تنها فرد مبتلا بلکه خانواده، همکاران و به ميزان وسعت ارتباطات فرد ديگران را تحت تاثير منفي خود قرار مي دهد. پرخوابي ممکن است نتيجه خوابي ناکافي، کارکرد درست سيستم مغزي تنظيم کننده خواب، جريان تکه تکه خواب يا به هم خوردن ريتم شبانه روزي فرد باشد.
گرفتن شحر حال دقيق از وضعيت خواب فرد، به تشخيص بيماري کمک شاياني مي کند. اگر انساني خواب خود را 1 تا2 ساعت در روز کم کند و اين روند را براي يک هفته ادامه دهد، خواب آلودگي به سطح بيمارگونه مي رسد، يا اگر شخصي با خواب هاي منقطع به دليل عملکرد نادرست مغزي، روزگار را سپري کند به ناچار ناخواسته به خواب مي لغزد و خواب هاي بدون هشدار و ناگهاني در موقعيت هاي نامناسب روي مي دهد.
خواب آلودگي مي تواند دوره اي و به صورت حملات مقاومت ناپذير يا در صبح ها به عنوان مستي خواب روي دهد و در مواردي ممکن است کهنه و مزمن شود. اغلب افراد، خواب آلودگي، احساس خستگي و بي حالي را معادل هم مي دانند ولي انسان ممکن است بدون خواب آلودگي احساس خستگي کند يا بدون خستگي، خواب آلود بوده، يا هم خسته و هم خواب آلود باشد.