مجموعه ای از جدیدترین عکس های آتلیه ای نگار جواهریان
مجموعه ای از جدیدترین عکس های آتلیه ای نگار جواهریان
نگار جواهریان بازیگر زن ایرانی با به اشتراک گذاشتن چندین عکس زیبا و جدید از خود از عکاس تشکر کرد. وی به گفته خودش، او بازیگری را از 14-13سالگی که به مدرسه هنر و ادبیات کودکان و نوجوانان می رفت یادگرفت و در 15سالگی با رفتن روی سن تئاتر شهر، کار خود را به صورت حرفهای آغاز کرد و سپس در رشته طراحی صحنه دانشگاه هنر و معماری تحصیلات خود را ادامه داد. نگار جواهریان بازیگری است که هم در عرصه تلویزیون و هم سینما و تئاتر فعال است و از اوایل دهه هشتاد با فیلم «من ترانه پانزده سال دارم» از رسول صدر عاملی و سپس «خوابگاه دختران» اثر محمدحسین لطیفی پا به سینمای حرفه ای گذاشت.
جواهریان در بیشتر فیلم هایی که بازی کرده است، نقش های مکمل و یا فرعی را داشت. نقطه عطف کارنامه بازیگری او، سریال «زیر تیغ» به کارگردانی محمدرضا هنرمند است که در این سریال با بازیگران بزرگی چون پرویز پرستویی و فاطمه معتمد آریا هم بازی بود. اوج بازیگری جواهریان فیلم «طلا و مس» محسوب می شود که به خاطر بازی در این فیلم بسیار مورد توجه قرار گرفته و برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن از جشنواره فیلم فجر شد.
او که از سال 77 کار خود را آغاز کرد، در فیلم هایی نظیر: «قدمگاه» محمدمهدی عسگرپور (1382)، «چند تار مو» ایرج کریمی (1382)، «خوابگاه دختران» محمدحسین لطیفی (1383)، «پابرهنه در بهشت» بهرام توکلی (1384)، «جعبه موسیقی» فرزاد مؤتمن (1386)، «نسل جادویی» ایرج کریمی (1385)، «اینجا بدون من» بهرام توکلی (1389)، «یه حبه قند» رضا میرکریمی (1389)، «هیچ» عبدالرضا کاهانی (1388)، «طلا و مس» همایون اسعدیان (1387)، «کتاب قانون» مازیار میری (1387)، «تنها دو بار زندگی میکنیم» بهنام بهزادی (1386)، «صد سال به این سالها» سامان مقدم (1386) و سریالهایی چون: «زیر تیغ» محمدرضا هنرمند (1385)، «کلاه قرمزی 90» ایرج طهماسب (1390) ایفای نقش کرده است.
علاوه بر بازیگری در زمینه خبرنگاری و عکاسی نیز فعالیت میکند. او همچنین ترجمه نمایشنامه «خیانت»، اثر هارولد پینتر، با همکاری تینوش نظمجو را در کارنامه خود دارد و در ترانه آنونس فیلم «بوسیدن روی ماه» نیز همکاری داشت. ترانه این آنونس که عاشقانهای برای مادران ایرانی است، با صدای محمد اصفهانی و نگار جواهریان و سروده عبدالجبار کاکایی است و موسیقی آن را آریا عظیمینژاد ساخته است
هدیه تهرانی را ستاره سینمای ایران پس از انقلاب می داند. او در این مورد در مصاحبه ای گفته است: «من اگر بخواهم در سینمای بعد از انقلاب چند تا ستاره بشمارم، به نظرم یک نفر است و آن هدیه تهرانی است و من جز او به کس دیگری ستاره نمیگویم. دلیلش هم این است که به نظرم ستاره یعنی کسی که نشود در هر ژانری از خبرهای داغش گذشت؛ او یک آیکون است و لزوما فقط بازیگر نیست.
به نظرم هدیه تهرانی یک ستاره است، چون حتی با اینکه چند سالی است کار نمیکند، اما هنوز خبرساز است و کارنامه کاری او هم بسیار درخشان است. او میتواند تبدیل به شمایلی شود که حتی بعد از چند سال کار نکردن بتواند تیتر یک روزنامهها شود. بازیگرها میتوانند زندگی خصوصی جذابی نداشته باشند، اما هر حرکتی از ستاره باید جذاب باشد. ستاره یعنی این.»
