محسن چاوشی

قصد جفاها نکنی ور بکنی با دل من وا دل من وا دل من وا دل من وا دل من قصد کنی بر تن من شاد شود دشمن من وانگه از این خسته شود یا دل تو یا دل من واله و شیدا دل من بی‌سر و بی‌پا دل من وقت سحرها دل من رفته به هر جا دل من مرده و زنده دل من…

کلاف سر در گم زندگیمو میشکافم به عشق تو اونو دوباره از نو می بافم حتی اگه این خونه زندون بشه میخندم زندگیم از دست تو داغون بشه میخندم میگذره این دلخوریا می گذره عمر تو و من به خدا می گذره میگذره این دلخوریا می گذره عمر تو و من به خدا…

اوج گرفتی و من قفس شدم از تو ، حضرت آزادی وبال بالم شد یه روز دیدن تو تازه شدم از نو ، یه روز از تو گذشت هزار سالم شد سکوت تو مثل یه راز سر بسته ، بین تولد و مرگ شناورم میکرد نفس کشیدن تو قوطی در بسته ، از اینکه پروانه ام مکدرم می کرد…

ای شرمساری شرمساری شرمساری ، جز شرمساری از خودت چیزی نداری هی نا امیدی نا امیدی نا امیدی از هیچکس حتی خودت خیری ندیدی هی تنگدستی تنگدستی تنگدستی چشماتو رو هرچی دلت می خواست بستی هی آستین بردی به چشمای نجیبت دستات خجالت می کشیدن توی…

آن دوست که من دارم آن یار که من دانم شیرین دهنی دارد دور از لب و دهان داند وقتی نکند با من کان شاخص نوبر را بنشینم و بنشانم گل بر سرش افشانم ای روی دل آرایت مجموعه زیبایی مجموع چه غم دارد از من که پریشانم دریا که نقشی ما از طرح وجود…

این جنگ چوب خورده تو نعره های خفیفش شیر لگد خورده داره دریاست دریای طابوت رو شونه های نحیفش مرغابی مرده داره طفلک همش لنگ نونه این سفره هرچی که داشته برداشته و بذر کرده از تشنگی نصفه جوونه این مشق دستاشو عمری نذر ابوالفضل کرده این…

ای مردمان ای مردمان از من نیاید مردمی دیوانه هم نندیشد آن کاندر دل اندیشیده‌ام امروز عقل من ز من یک بارگی بیزار شد خواهد که ترساند مرا پنداشت من نادیده‌ام در دیده من اندرآ وز چشم من بنگر مرا زیرا برون از دیده‌ها منزلگهی بگزیده‌ام من…

جان منست او هی مزنیدش آن منست او هی مبریدش آب منست او نان منست او مثل ندارد باغ امیدش باغ و جنانش آب روانش سرخی سیبش سبزی بیدش متصلست او معتدلست او شمع دلست او پیش کشیدش جان منست او هی مزنیدش آن منست او هی مبریدش آب منست او نان منست…

دلت تهرون چشات شیراز لبت ساوه هوات بندر بمم هر شب تنم تبریز سرم ساری چشام قمصر دلم دلتنگ تنگستان رو دوشم درد خوزستان غرورم ایل قشقایی تو رگ هام خون کردستان تو خونه م جنگ تحمیلی تو خونت ملک اجدادی خرابم مثل خرمشهر ولی تو خرم آبادی…

بیا بیا که شدم در غم تو سودایی درا درا که به جان آمدم ز تنهایی عجب عجب که برون آمدی به پرسش من ببین ببین که چه بی طاقتم ز شیدایی بده بده که چه آورده ای به تحفه مرا بنح بنح بنشین تا دمی برآسایی بیا بیا که شدم در غم تو سودایی درا درا که…