محسن چاوشی

ای عاشقان ای عاشقان آن کس که بیند روی او شوریده گردد عقل او آشفته گردد خوی او معشوق را جویان شود دکان او ویران شود بر رو و سر پویان شود چون آب اندر جوی او شاهان همه مسکین او خوبان قراضه چین او شیران زده دم بر زمین پیش سگان کوی او…

یار و همسر نگرفتم که گرو بود سرم تو شدی مادر و من با همه پیری پسرم تو جگر گوشه هم از شیر بریدی و هنوزمن بیچاره همان عاشق خونین جگرم خون دل میخورم و چشم نظر بازم جام جرمم این است که صاحبدل و صاحب نظرم منکه با عشق نراندم به جوانی هوسی…

چون ملک ساخته خود را به پر و بال دروغ همه دیوند که ابلیس بود مهترشان همه قلبند و سیه چون بزنی بر سر سنگ هین چرا غره شدستی تو به سیم و زرشان شیرمردا تو چه ترسی ز سگ لاغرشان برکش آن تیغ چو پولاد و بزن بر سرشان…

از تو بُگذشتم و بُگذاشتمت با دگران رفتم از خوی تو لیکن هم از سر نگران ما گذشتیمو گذشت آنچه تو با ما کردی تو به ما و دگران وای به حال دگران برو ای یار که ترک تو ستمگر کردم حیف از آن عمر که در پای تو من سر کردم عهد و پیمان تو…

نگار تازه خیز من کجایی آی کجایی به چشمان سرمه ریز من کجایی آی کجایی نفس بر سینه ی عاشق رسیده آی رسیده دم مردن عزیز من کجایی آی کجایی بمی‍رم تا تو چش‍م تر نبی‍‍نی شرار آه پرآذر نبی‍‍نی چنان از آتش عش‍‍قت بسوزم که از مو رن‍‍گ خاکستر…

از سر کوی تو با دیده ی تر خواهم رفت چهره آلوده به خوناب جگر خواهم رفت ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم امید ز هر کس که بریدیم ، بریدیم دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند از گوشه‌ی بامی که پریدیم ، پریدیم رم دادن صید خود از آغاز غلط بود…

دوش چه خورده ای دلا راست بگو نهان مکن چون خمشان بی گنه روی بر آسمان مکن باده خاص خورده ای نقل خلاص خورده ای بوی شراب می زند خربزه در دهان مکن دوش شراب ریختی وز بر ما گریختی بار دگر گرفتمت بار دگر چنان مکن کار دلم به جان رسد کارد به…

تکیه کردم بر وفای او، غلط کردم، غلط باختم جان در هوای او، غلط کردم، غلط عمر کردم صرف او، فعلی عبث کردم، عبث ساختم جان را فدای او، غلط کردم، غلط دل به داغش مبتلا کردم، خطا کردم، خطا سوختم خود را برای او، غلط کردم، غلط اینکه دل بستم…

آهای رئیس خوشگلا ابرو کمون گیسو طلا شیطونک نامهربون گیسو طلا ابرو کمون قسم به جون عاشقات که من میون عاشقات به قیمت جون میخرم هر چی بخواد بیاد سرم من که میون عاشقات هستیمو ریختم زیر پات نذار بپوسم تو خزون قلبمو اینقدر نچزون…

آمدی از راه دوری تنگ زیبای بلوری آمدی دیدی دلم را خسته در کنج صبوری وقت تاریکای جاده با تو یک فانوس آمد تشنه بودم قطره ای را با تو اقیانوس آمد قصد دل کندن ندارم از تو ای دلکنده از خود از تو ای برده دلم رو تا شب خوب تولد قصد دل کندن…