محمد اصفهانی

با تو اما ماندم تنها مهری برلب بندی برپا دل همه گمراهی و گناه تو امیدِ جان جان همه خاموشی و خزان تو مرا بخوان لب نگشودم اما سوختم ساختم با منِ خسته ی غم تو بمان ای که بجز تو نمانده مرا مگر آه من من همه شوق توام ننگر به گناه من تو…

زنده رود خاطره ترمه ی دست باف آسمان اصفهان روشن آبی صاف عطر گلخند تو در کوچه و بازار آن تپیدن های دل، آخرین دیدار روزگار کودکی در تو جا مانده از تو اندر هر نفس قصه ها مانده گوشه ی چشمان من گریه ها مانده یاد تو چون…

بسیار سالها به سر خاک ما رود کاین آب چشمه آید و باد صبا رود دامن کشان که می رود امروز بر زمین فردا غبار کالبدش در هوا رود یارب مگیر بنده مسکین و دست گیر کز تو کرم برآید و بر ما خطا رود خاکت در استخوان رود ای نفس شوخ چشم مانند سرمه…

تا به خلوتگه خورشید رسی چرخ زنان بر جهان تکیه مکن ور قدحی می داری شاه شمشادقدان خسرو شیرین دهنان که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان مست بگذشت و نظر بر من درویش انداخت گفت ای چشم و چراغ همه شیرین سخنان تا کی از سیم و زرت کیسه تهی…

بهشت از دست آدم رفت از اون روزی که گندم خورد ببین چی میشه اون کس که یه جو از حق مردم خورد کسایی که تو این دنیا حساب ما رو پیچیدن یه روزی هر کسی باشن حساباشونو پس می دن عبادت از سر وحشت واسه عاشق عبادت نیست پرستش راه تسکینه پرستیدن…

https://fgig.ir/bztbmusc/Mohammad%20Esfahani/Single/Mohammad%20Esfahani%20-%20Vasl%20o%20Hejran.mp3 دانلود آهنگ وصل و هجران از محمد اصفهانی با حجم 14 مگا بایت : دانلود با لینک مستقیم

عشق است و آتش و خون داغ است و درد دوری کی می توان نگفتن کی می توان صبوری کی می توان نرفتن گیرم پری نمانده گیرم که سوختیم و خاکستری نمانده با دوست عشق زیباست با یار بی قراری از دوست درد ماند و از یار یادگاری گفتی از روز سفر گفتم از…

تقاص چی رو میگیری که تا اینجا کشوندیم کجای راهو کج رفتیم که تا اینجا رسوندیم اگه من جایی تو بودم میون این همه دردم یه روز از چشم این مردم تو رو پنهون نمیکردم تو رفتی بعد تو حالم یه حالی مثل مردن بود تو هم تنها شدی اما کجا حالت مثل من…

تقاص چی رو میگیری که تا اینجا کشوندیمون کجای راه رو کج رفتیم که تا اینجا رسوندیمون اگه من جای تو بودم میون این همه دردم یه روز از چشم این مردم تو رو یک روز پنهون نمیکردم تو رفتی بعد تو حالم مثل مردن بود تو هم تنها شدی اما کجا…

درد بی درمان من گفتنی نیست واژه ای لب وا نکرد با نفس خسته ی من شعر بی آواز و انجام سکوت است در اجاق سینه ی من روشنی نیست ابر بی باران شدم، ابر آتش روح من بیگانه شد در قفس بسته ی تن خشته خامی خفته در کج راه خاکت تا ثریا آسمانم دیدنی…