یکی بود یکی نبود عشق بود و نفرت نبود
خالی اگر سفره ها عشق تو دلا جاری بود
شب همه ماه بود و نور دلا همه سنگ صبور
سفره ی شام بهانه ای واسه شادی و سرور
ساده گی کو ؟ عشق کجاس ؟!
سفره ی ما ای دوست بی ریاس …
ساده اگر سفرمون عدات ما اون زمون
بوسه به دست پدر شکر خدا بر زبون
سفره ی دل وا کنیم غصه رو پیدا کنیم
عشق و صفا جای اون توی دلا جا کنیم
ساده گی کو … ؟!
