چه آرام در خود شکستم چه دلتنگ تنها نشستم
نشستم به هوایه تو من
با تو آرامو پس از این به خدا گریه نکن دله بی تاب از بی خبری
شکوه نکن تنه رنجور از دربدری ای وای
با من و دل تو بگو چه گذشت با دله زار و شکسته ی من
پر بکشد به هوای تو تا کی برسد تنه خسته ی من
چه سازد دلتنگه دیدار چه گوید با عکسه دیوار
نشیند به هوای تو دل تو که باز آیی گله گمشده ام
گریه نکن دله بی تاب از بی خبری
شکوه نکن تنه رنجور از دربدری ای وای
چه آرام در خود شکستم
