تاسوعا چه روزی است و مروری کامل بر واقعه تاسوعا حسینی در کربلا
تاسوعا چه روزی است و مروری کامل بر واقعه تاسوعا حسینی در کربلا
تاسوعا چه روزی است , شاید برای خیلی ها این سوال پیش بیاید که تاسوعا چه روزی است و چه اتفاقاتی در آن روز به وقوع پیوسته است. طرح این سوال که تاسوعا چه روزی است از دیرباز مورد توجه علما و مراجع بوده است و به دلیل اهمیت این سوال و موضوع بصورت مفصل توضیحات لازم برای آن را در اختیار رهروان راه ولایت و عاشقان حقیقی اهل بیت گذاشته اند. به همین منظور توجه شما را به پاسخ این سوال در ارتباط با واقعه تاسوعا در ادامه مطلب جلب می نماییم.
تاسوعا چه روزی است و در روز تاسوعا چه اتفاقی افتاد
واژه " تسع " در زبان عربی به معنی عدد نٌه و تاسع و تاسوعا به معنی نهم می باشد. روز نهم ماه محرم تاسوعاى سال 61 هجرى امام حسین (ع) و یارانش در محاصره نیروهاى کوفه بودند. تاسوعا روزى بود که آب را به روى اهل بیت (ع) و یاران امام حسین (ع) بسته بودند. و همه مسیرها تحت کنترل بودند تا کسى به امام نپیوندد. تهدیدهاى سپاه عمر سعد، جدی تر و حالت تهاجمى آنان به سوى خیمه ها بیشتر میشد. عصر پنجشنبه تاسوعا ابن سعد به فرمان ابن زیاد ، آماده جنگ با امام حسین (ع) شد. گروهى از سپاه کوفه به سوى خیمه گاه امام تاختند. امام کنار خیمه اش نشسته و به شمشیرش تکیه زده بود.
حضرت زینب (س) صداى همهمه مهاجمان را شنید. سپس امام حسین (ع) که خواب چشمانش را ربوده بود را بیدارکرد. سید الشهدا خوابى را که آن لحظه دیده بود نقل کرد که رسول خدا (ص) به او فرمود: " پیش ما میایى". امام حسین (ع) برادرش حضرت ابوالفضل العباس (ع) را همراه با جمعى جلو فرستاد تا از هدف مهاجمان آگاه شوند. زیرا امام متوجه شدند که آنان به قصد جنگ یا گرفتن بیعت آمده اند. به فرمان امام حسین (ع) آن شب را مهلت طلبیدند تا به عبادت و نماز بپردازند و درگیرى به روز بعد از آن موکول شد.
تاسوعا بزرگداشت شهادت اسوه ایثار حضرت ابوالفضل العباس (ع) است و با گذشت بیش از هزار و سیصد سال تا به اکنون ، تاریخ روشن از کرامت‌های اوست و نام او با مردانگی همراه است. او با لبی تشنه و جگری سوخته، پا به فرات گذاشت، امّا جوانمردی نگذاشت که او آب بنوشد و امام و اهل بیت(ع) و کودکان تشنه کام باشند. لب تشنه از فرات بیرون آمد تا آب را به کودکان برساند. دستان ابواالفضل(ع) قلم شد و این دست‌ها برای جهانیان علم گشت و عباس آموزگار بی‌بدیل فتوّت و مردانگی در تاریخ شد و به حق او را غیرت‌الله العظمیم نامیده‌اند.
امام صادق درباره محاصره شدن سید الشهدا (ع) در روز تاسوعا فرموده است: " تاسوعا یوم حوصر فیه الحسین و اصحابه بکربلاء و اجتمع علیه خیل اهل الشام و اناخواعلیه و فرح ابن مرجانه و عمر بن سعد بتوافر الخیل و کثرتها و استضعفوا فیه الحسین واصحابه وایقنوا انه لا یاتى الحسین ناصر و لا یمده اهل العراق" یعنی : " تاسوعا روزى است که حسین (ع) و اصحاب او در کربلا محاصره شدند . سپاه شامیان بر ضد آنان گرد آمدند. ابن زیاد و عمر بن سعد نیز از فراهم آمدن آن همه سوار خوشحال شدند و آن روز امام حسین (ع) و یارانش را ناتوان شمردند و یقین کردند که دیگر براى او یاورى نخواهد آمد و عراقیان نیز او را پشتیبانى نخواهند کرد. "
در مقابل شیعیان، بنی امیه و پیروانشان آن روز را روز جشن و سرور قرار دادند. به تدریج دشمنان درباره تاسوعا و عاشورا احادیثی ساختند تا آن ها را با فضیلت نشان بدهند، در حالی که تاسوعا و عاشورا ، سراسر غم ، اندوه و مصیبت بود. در آن روزها جگر رسول خدا(ص) را پاره کردند و زنان و کودکان اهل پیامبر را به اسارت بردند، آیا تاسوعا و عاشورا میتوانند مبارک باشند؟!
امام صادق(ع) در همین مورد می‌فرماید: بنی امیه و همراهان آنان از شامیان، نذر کردند که اگر امام حسین(ع) کشته شد و به سپاهیان (بنی‌امیه) آسیبی نرسید و حکومت در خاندان ابی سفیان تثبیت شد، روز عاشورا را عید قرار دهند و به شکرانه پیروزی خود، روزه بگیرند. این عمل، به صورت سنت میان این قوم تا کنون ادامه دارد، که ریشه آن از خاندان ابوسفیان است. در این روز، مردم روزه می‌گیرند و با شادی، با خویشان و بستگان خود رفتار میکنند.
از این رو در زیارت عاشورا آمده است: " اللّهم ان هذا یوم تبرّکت به بنو امیّه وابن آکله الاکباد. " از جمله روایتی که در متون روایی و تاریخی ره یافته آن است که گفته اند: علت نامگذارى روز دهم محرّم به عاشورا آن است که ده نفر از پیامبران به ده کرامت در این روز مورد گرامیداشت الهى قرار گرفته اند. در حالی که این سخن صحیح نیست. ابن درید میگوید: "عاشورا یک اسم اسلامی" است و در دوره جاهلیت به این نام معروف نبود.
شیخ عباس قمی با اشاره به همین حدیث به نقل از نویسنده "شفاء الصدور" میگوید: بنی امیه روز عاشورا را مبارک میدانستند. در این روز برای خود خرید می کردند و خرید را در آن روز سنّت کرده بودند. آنان در این روز مراسم عید بر پا میکردند، آن روز را روزه میگرفتند و در آن روز طلب حوائج را مستحب میدانستند، برای همین درباره روز عاشورا فضایل و مناقبی ساخته اند و حتی دعایی هم درباره آن درست کرده اند : "یا قابل توبه آدم یوم عاشورا، یا رافع ادریس الی السماء یوم عاشورا، یا مسکّن السفینه یوم عاشورا یا غیاث ابراهیم من النار یوم عاشورا" تا امر مشتبه شود.
شیخ عباس قمی در ادامه میگوید: شیخ صدوق از میثم تمار نقل کرده است که امت پیامبر(ص) فرزند پیامبر را میکشند و روز عاشورا که فرزند پیامبر را کشته اند، روز مبارک قرار میدهند! راوی میگوید: به میثم گفتم: چگونه آن روز را روز مبارک قرار میدهند؟ گفت: آنان در فضیلت آن حدیث جعل میکنند و میگویند: روز عاشورا روزی است که خداوند توبه آدم را پذیرفته با اینکه توبه آدم در ذی حجه پذیرفته شده است. آنان میگویند: در عاشورا، یونس از شکم ماهی نجات یافته، در حالی که در ذی قعده از شکم ماهی نجات یافته است. میگویند: روز عاشورا روزی است که کشتی نوح کنار کوه جودی قرار گرفت در حالی که روز هیجدهم ذی حجه قرار گرفت. آنان میگویند: روز عاشورا دریا برای موسی شکافته شد در حالی که در ربیع الاول شکافته شده بود.
