کوشش بی‌حاصل؟
در اظهارنظرهای از صدر تا ذیل مسئولان تصمیم‌گیر جمهوری اسلامی و چهره‌های مختلف از جناح‌های سیاسی گوناگون در مدت اخیر و به خصوص چند روز گذشته با وجود تفاوت دیدگاه‌ها در موضوعات مرتبط با حوزه سیاست خارجی و به طور خاص عملکرد روحانی و تیم کم تعداد همراهش در نیویورک بر «ناتوانی اروپا» تاکیدی مشترک دیده می‌شود. ظاهرا اعلام این موضوع آنقدر برای دستگاه سیاست خارجی کشور حائز اهمیت بوده است که این موضوع حتی بخشی از نطق رییس‌جمهور روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد را به خود اختصاص داد.
از سویی دیگر با موضوع تصمیم نظام سیاسی برای مخالفت با مذاکره ایالات متحده نیز روبرو هستیم. ممنوعیتی که از بعد از اجرایی شدن توافق هسته‌ای تقریباً به اجرا در آمد و پس از فرمان دونالد ترامپ برای خروج آمریکا از توافق هسته‌ای جدی‌تر از قبل اعمال شد.
با کنار هم قرار دادن این دو موضوع این پرسش قابل طرح است که اگر از صدر تا ذیل ساختار تصمیم‌گیری کشور و همینطور چهره‌های سیاسی از اصلاح‌طلب تا اصولگرا، از میانه‌رو تا تندرو به واقع بر این باور هستند که اروپایی‌ها در اجرایی کردن تعهدات خود ناتوان هستند، این تلاش کم‌نظیر در حوزه دیپلماسی و مذاکرات مستمر و در سطوح عالی با آنان چه معنایی جز کوشش بی حاصل دارد؟!
پرسش دیگر در این باره آن که اگر اروپا ناتوان است و این ناتوانی در حدی است که رییس‌جمهور ایران به صراحت در نشست خبری خود در نیویورک می‌گوید با اروپایی‌ها به مرحله پایانی توافق رسیده بودیم که آنان گفتند باید رضایت دولت ترامپ نیز جلب شود چرا با طرف اصلی این درگیری وارد جدال دیپلماتیک نمی‌شویم؟!
آیا وضعیت این روزهای اروپا و آمریکا شبیه همان دورانی نیست که حسن روحانی آن اظهارنظر معروف درباره «کدخدا» را مطرح کرد؟!و پرسش پایانی در این ارتباط، با فرض پذیرش این فرض که اروپایی‌ها ناتوانند و مذاکره با آمریکا هم انتخاب غلطی است نتیجه تداوم این وضعیت که نامی جز بلاتکلیفی نمی‌توان بر آن نهاد چه خواهد بود؟!