طنز: سیر تکاملی دخترها و پسرها

سیر تکامل آقا پسرها

سن ۱۴ سالگی: تازه توی این سن هر و از بر تشخیص میدن.اول بدبختی

سن ۱۵ سالگی: یاد میگیرن که تو خیابون به مردم نگاه کنن…از قیافه خودشون بدشون میاد

سن ۱۶ سالگی: توی این سن اصولا راه نمی‌رن، تکنو می‌زنن… حرف هم نمی‌زنن، داد می‌زنن… با راکت تنیس هم گیتار می‌زنن

سن ۱۷ سالگی: یه کمی مثلا آدم می‌شن… فقط شعر‌هاشون و بلند بلند می‌خونن

سن ۱۸ سالگی: هر کی و میبینن تا پس فردا عاشقش میشن… آخ آخ … آهنگ‌های داریوش مثل چسب دوقولو بهشون می‌چسبه

سن ۱۹ سالگی: دوست دارن ده تا رو در آن واحد داشته باشن… تیز میشن…ابی گوش می‌دن

سن ۲۰ سالگی: از همشون رو دست می‌خورن… ستار گوش می‌دن که نفهمن چی‌شده

سن ۲۱ سالگی: زندگی رو چیزی غیر از این بچه بازی‌ها می‌بینن…مثلا عاقل می‌شن

سن ۲۲ سالگی: نه می‌فهمن که زندگی همش عشقه … دنبال یه ادم حسابی می‌گردن

سن ۲۳ سالگی: یکی رو پیدا می‌کنن اما مرموز می‌شن… دیدشون عوض می‌شه

سن ۲۴ سالگی: نه… اون با یه نفر دیگه هم دوسته… اصلا لیاقت عشق من و نداشت

سن ۲۵ سالگی: عشق سیخی چند… طرف باید باباش پولدار باشه… حالا خوشگل هم باشه بد نیست

سن ۲۶ سالگی: این یکی دیگه همونیه که همه‌ی عمرم می‌خواستم… افتخار می‌دین غلامتون باشم؟

سن ۲۷ سالگی: آخیش

سن ۲۸ سالگی: کاش قلم پام می‌شکست و خاستگاری تو نمیومدم

سیر تکامل دختر خانوم‌ها

سن ۱۴ سالگی: تا پارسال هر کی بهشون می‌گفت چطوری؟ میگفتن… خوبم مرسی… حالا میگن… مرسی خوبم…

سن ۱۵ سالگی: هر کی بهشون بگه سلام… میگن علیک سلام…نقاشیشون بهتر میشه… بتونه کاری و رنگ ‌آمیزی

سن ۱۶ سالگی: یعنی یه عاشق واقعی‌اند… فردا صبح هم می‌خوان خودکشی کنن… شوخی هم ندارن

سن ۱۷ سالگی: نشستن و اشک می‌ریزن… بهشون بی‌وفایی شده

سن ۱۸ سالگی: دیگه اصلا عشق بی عشق… توی خیابون جلوی پاشون رو هم نگاه نمی‌کنن

سن ۱۹ سالگی: از بی‌توجهی یه نفر رنج می‌برن… فکر می‌کنن اون یه آدم به تمام معناست

سن ۲۰ سالگی: نه نه … اون من و نمی‌خواست اخرش من و یه کور و کچلی می‌گیره، من می‌دونم

سن ۲۱ سالگی: فقط سن ۲۷ . ۲۸ سالگی قصد ازدواج دارن…فقط

سن ۲۲ سالگی: خوشتیپ باشه، پولدار باشه، تحصیلکرده باشه، قد بلند باشه، خوش لباس باشه، آخ که چی نباشه

سن ۲۳ سالگی: همه‌ی خاستگارارو رد می‌کنن

سن ۲۴ سالگی: زیاد مهم نیست که چه ریختیه یا چقدر پول داره، فقط شجاع باشه، ما رو به اون چیزی که نرسیدیم برسونه

سن ۲۵ سالگی: اه پس چرا دیگه هیشکی نمیاد… هر کی می‌خواد باشه باشه

سن ۲۶ سالگی: یه نفر میاد… همین خوبه بله

سن ۲۷ سالگی: آخیش

سن ۲۸ سالگی: کاش قلم پات میشکست و خاستگاری من نمیومدی.